ایلان ماسک به‌تازگی اعلام کرد که ساخت شهری دائمی و پایدار روی مریخ، مستلزم ساخت هزار فروند فضاپیمای استارشیپ و صرف ۲۰ سال زمان خواهد بود.
مدیرعامل اسپیس‌ایکس چندی پیش درباره‌ی جدول زمانی و وسایل نقلیه‌ی مورد نیاز برای رسیدن به مریخ و همچنین برپایی پایگاهی پایدار روی سیاره‌ی سرخ که بتواند به‌عنوان شهری واقعی به‌کار بیاید و از جمعیت محلی پشتیبانی کند، جزئیاتی تازه ارائه داد. گذشته از تمام جذابیت‌های استعمار مریخ، هدف ماسک چشم‌اندازی بلندمدت برای وی و شرکت هوافضایش محسوب می‌شود. جدول زمانی مورد بحث که ماسک به‌تازگی در پاسخ به طرفداران در توییتر بدان اشاره کرد، می‌تواند بسته به زاویه‌ی دید افراد، فوق‌العاده چشمگیر یا فوق‌العاده بلندپروازانه باشد.
ایلان ماسک در پاسخ به سوالی درباره‌ی اظهاراتش در رویداد پشتیبانی از کسب‌وکارهای نوپای نیروی هوایی ایالات متحده در کالیفرنیا، گفت که بیان داشته است برای ساخت شهری پایدار روی مریخ هزینه‌ی هر پرواز استارشیپ باید تنها درحدود ۲ میلیون دلار باشد. ماسک در ادامه افزود، طبق برآوردهایش به‌منظور تبدیل آن شهر به واقعیت، اسپیس‌ایکس باید نزدیک به هزار فروند استارشیپ را بسازد و به پرواز درآورد تا محموله، زیرساخت و خدمه‌ی مورد نیاز در طول مسیری تقریبا ۲۰ ساله به مریخ فرستاده شود. طولانی‌بودن این زمان بدین خاطر است که زمین و سیاره‌ی سرخ هر دو سال یک‌بار در نزدیک‌ترین فاصله به یکدیگر قرار می‌گیرند.
ماسک در صحبت‌های خود به موارد استفاده‌ی کوتاه‌مدت‌تر استارشیپ نیز اشاره کرد، از جمله مقدار ظرفیتی که این فضاپیما برای حمل‌ونقل‌های زمینی قادر به حمل خواهد بود. هدف از طراحی استارشیپ، حداکثرسازی استفاده‌ی مجدد است و ماسک نیز در همین راستا اشاره کرد که فضاپیمای نسل بعدی‌اش در حالت ایده‌ال می‌تواند روزانه سه بار پرواز کند. در صورت تحقق این هدف، استارشیپ سالانه بیش از هزار پرواز انجام خواهد داد؛ بدین معنا که اگر اسپیس‌ایکس بتواند درنهایت به تعداد راکت‌های فالکون ساخته‌شده تاکنون (تقریبا ۱۰۰ فروند) استارشیپ بسازد و هرکدام از آن‌ها نیز قادر به حمل‌ونقل ۱۰۰ تن محموله به فضا باشند، در آن صورت خواهد توانست در هر سال ۱۰ میلیون تن محوله را به مدار پرتاب کند.
برای درک بهتر رقم یادشده، ماسک خاطرنشان کرد که اگر تمام فضاپیماهای باری فعال کنونی را درنظر بگیریم، مجموع ظرفیت محموله‌ی آن‌ها تنها ۵۰۰ تن در سال است که راکت‌های سری فالکون ساخت خود اسپیس‌ایکس به‌تنهایی نزدیک به نیمی از این ظرفیت را تشکیل می‌دهند.
توانایی ناوگان استارشیپ‌ها برای حمل محموله درخورتوجه است؛ با این حال، احتمالا در مقیاس زمانی کوتاه‌مدت متناسب با ظرفیت آن‌ها تقاضا وجود نخواهد داشت؛ اما درحقیقت ماسک آینده‌ای را پیش‌بینی می‌کند که در آن، فضای مداری، مکانی بسیار شلوغ‌تر و جایگاهی برای حمل‌ونقل مداری و سوخت‌گیری مجدد خواهد بود تا فضاپیماهای عازم ماه و مریخ بتوانند خود را برای سفری طولانی آماده کنند.
البته برای ساخت شهری دائمی و پایدار روی مریخ، باید نخست با پروازی سرنشین‌دار بدان‌جا برسیم. همچنین تا آن زمان باید گام مهم دیگری را نیز برداریم که شامل بازگردانندن فضانوردان به سطح ماه است. ناسا ۲۰۲۴ را به‌عنوان سال هدف خود برای تحقق این دستاورد تعیین کرده؛ اما اسپیس‌ایکس امیدوار است که استارشیپ را تا سال ۲۰۲۲ روی ماه فرود بیاورد. ماسک درگذشته اظهار داشته بود که مأموریت سرنشین‌دار به مریخ نیز تا سال ۲۰۲۴ به‌وقوع خواهد پیوست؛ اما باتوجه به وضعیت کنونی، این هدف همچون دیگر جداول زمانی‌اش به‌شدت بلندپروازانه به‌نظر می‌آید.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
