مهروماه

تقریباً چهار سال پس از تحویل اولین جت، هوندا با تصمیمات تازه‌ای رو‌به‌رو شده است؛ زیرا این شرکت که بیشتر به‌خاطر ساخت خودرو و ماشین چمن‌زنی شناخته می‌شود، قصد دارد چند میلیارد دلار به واحد ساخت هواپیما با نام هوندا ایرکرفت (Honda Aircraft) اختصاص دهد. میشی‌ماسا فوجینو، مدیرعامل هوندا ایرکرفت طی مصاحبه‌ای در این زمینه اظهار داشت که گسترش کارخانه‌ها با هدف بهبود بهره‌وری، بخشی از استراتژی بلندمدت بخش هوانوردی است و همچنین باید تولید هواپیمای ۵/۲ میلیون دلاری هونداجت الیت (HondaJet Elite) با ظرفیت حمل هفت سرنشین را افزایش داد.

فوجینو که در دفتر مرکزی این شرکت در گرینزبورو ایالت کارولینای شمالی سخن می‌گفت، ادامه داد:

ما به‌دنبال کار بلندمدت در زمینه‌ی حمل‌ونقل هوایی هستیم، نه فعالیت ماهانه یا سالانه. هدف ما ایجاد ارزش و فناوری جدید به‌عنوان شرکتی بزرگ در زمینه‌ی حمل‌ونقل شخصی است.

اما به‌دلیل نگرانی‌های زیست‌محیطی درباره‌ی تأثیر هیدروکربن‌های سوخته‌شده توسط جت‌ها، ترس از رکود احتمالی جهانی و کاهش سود که باعث شده هوندا چنین برنامه‌ای داشته باشد، تحلیلگران می‌گویند این شرکت با تصمیمات سختی درباره‌ی میزان سرمایه‌گذاری در بخش هواپیماسازی خود رو‌به‌رو است.

ریچارد ابولافیا، تحلیلگر هوافضا در گروه Teal در این زمینه گفت:

آن‌ها می‌توانند در جای خود باقی بمانند و بگویند ما موقعیتی در بازار کسب کردیم که سود زیادی در بر ندارد، اما برای برندسازی خوب است؛ یا می‌توانند حضور خود را در بازار حمل‌ونقل هوایی توسعه دهند. راه‌های بسیاری وجود دارد که می‌توانند این کار را انجام دهند. ممکن است آن‌ها تصمیم بگیرند که سرمایه‌گذاری روی این واحد نوعی باخت است و آن را تعطیل کنند.

ابولافیا همچنین گفت که تولید جت‌های سبک شخصی یا ایجاد شبکه‌ی فروش و پشتیبانی برای رقابت با سازندگان جت در جهان، میلیاردها دلار برای هوندا هزینه در بر خواهد گذاشت.

برایان فالی، تحلیلگر تجارت هوانوردی در این زمینه می‎‌گوید که چنین اقدامی برای رشد و توسعه در هر صنعتی ضروری است؛ همانند خودروسازان که مدل‌هایی را در اندازه و قیمت‌های مختلف ارائه می‌دهند. مشتریان ثروتمندی هم که هواپیماهای هوندا را دوست دارند، ممکن است بخواهند چیز بهتری بخرند. او افزود:

در این صنعت، شما باید حرف جدیدی برای مشتریان داشته باشید. درست مانند صاحبان قایق، مالکان هواپیما هم هنگامی که آماده تجارت و حرکت هستند، چنین کاری را انجام می‌دهند. بنابراین از آنجا که هواپیمای هونداجت الیت جدید تغییر و پیشرفت بالقوه‌ای نسبت به جت فعلی هوندا ندارد، مشتری مجبور می‌شود به سمت خرید هواپیمای رقیب حرکت کند.

هوندا مهندسانی را با تخصص در طراحی بال، بدنه و سیستم‌های مختلف استخدام می‌کند که نشان می‌دهد آن‌ها می‌توانند مدل‌های جدیدی را توسعه دهند.

در همین حال، هوندا از کاهش سود ۲۹ درصدی در سه‌ماهه منتهی به ژوئن خبر داد و پیش‌بینی سود خود را برای سال مالی جاری کاهش داد. در ماه مه، این شرکت اعلام کرد که استفاده از قطعات مشترک را برای کاهش هزینه‌ها افزایش می‌دهد. چنین شرایطی در حالی صورت می‌گیرد که هوندا سال گذشته در راستای چشم‌انداز آینده برای صنعت خودروسازی، چند میلیارد دلار در بخش خودروهای خودران جنرال موتورز سرمایه‌گذاری کرد.

از طرف دیگر هوندا برای هواپیماهای خود نیز با مشکلات زیادی روبه‌رو بود؛ هوندا برای این بخش برنامه‌ریزی بلندمدت داشت و با وجود تاخیرهای مکرر قبل از اولین تحویل‌ها در دسامبر سال ۲۰۱۵، بالاخره این پروژه را با موفقیت پشت سر گذاشت. از آن زمان تاکنون این شرکت حداقل ۱۴۰ فروند هواپیما تحویل داده است.

فروش در چین به‌عنوان قدرت اقتصادی شماره ۲ جهان، از دو سال پیش آغاز شد و هوندا قرار است تحویل اولین مدل‌های جت خود به بازار چین را تا ماه‌های آینده آغاز کند. جنگ تجاری و افزایش تعرفه‌های گمرکی بین ایالات متحده و چین تاکنون تأثیر نسبتاً کمی بر هوندا داشته است. ابولافیا معتقد است که تأثیر کم جنگ تجاری بر هوندا می‌تواند به خاطر این باشد که هواپیماهای تجاری سبک (کلاسی از هواپیما که شامل هونداجت الیت نیز می‌شود) در آنجا فروش خوبی نداشته‌اند.

فوجینو در زمینه‌های طرح‌های آینده می‌گوید که گسترش کارخانه‌ی فعلی ۷،۷۰۰ مترمربع هوندا ایرکرفت، که با فرودگاه گرینزبورو مرز مشترک دارد، بیشتر برای افزایش بازدهی تولید شده و کمتر بر افزایش خروجی تمرکز می‌کند و در نهایت باعث کاهش هزینه‌های تمام‌شده برای هر هواپیما می‌شود. تولید باید نسبت به میزان کنونی حدود چهار دستگاه در ماه افزایش یابد. او افزود:

اگر بازدهی خط تولید خوب باشد، می‌توان تولید را بیشتر کرد.

فوجینو همچنین درباره‌ی مزایای بخش مجزا برای ساخت هواپیما می‌گوید که تلاش هوندا در زمینه‌ی ساخت هواپیما که سه دهه از آن می‌گذرد، دانش جدید را به بخش‌های دیگر منتقل می‌كند؛ طراحی هواپیما نیز مانند فناوری خودرو خودران، تنها نیمی از كار است. ۵۰ درصد دیگر این است كه بتوانیم ایمنی را در صورت خرابی یکی از حسگرها یا در صورت معیوب‌شدن برخی از اتصالات، حفظ كنیم. چنین فناوری ممکن است از دید عموم قابل مشاهده نباشد، اما این نوع دانش یا فناوری برای رشد هوندا در آینده بسیار مهم است.