مهروماه

ناسا در یک برنامه‌ی بلندپراوازانه قصد دارد در طی سال‌های آتی برنامه‌ی ارسال فضانورد به ماه و مریخ را آغاز کند.

ناسا در یک برنامه‌ی جدید قصد دارد در طی ۱۰ سال روی ماه و در طی ۲۰ سال روی مریخ قدم بگذارد. روز چهارشنبه سازمان فضایی ناسا از جزئیات برنامه‌ی کاوش فضایی ملی برای دستیابی به اهداف بلند‌پروازانه‌ی ترامپ،  رئیس‌جمهور ایالات‌متحده  خبر داد که در دستورالعمل سیاست‌گذاری فضایی دسامبر ۲۰۱۷ تنظیم شده بودند.

این اهداف جسورانه عبارت‌اند از: برنامه‌ریزی برای فرود مجدد روی ماه، اقامت طولانی‌مدت انسان در ماه و مدار آن، دفاع از پیشتازی آمریکا در فضا، تقویت شرکت‌های فضایی خصوصی و برنامه‌ریزی برای فرود فضانوردان آمریکایی در سطح مریخ.

البته هنوز بسیاری از موارد ازجمله ایمنی فضانوردان در مقابل خطرات فضایی مشخص نیست. در برنامه‌ریزی ناسا سیر زمانی تکمیل هر کدام از اهداف (شامل قرار گرفتن در مدار پائینی زمین (LEO) تا فضای بین ماه و زمین و سپس مریخ) در یک گزارش ۲۱ صفحه‌ای توصیف شده است.

برنامه‌ی ناسا برای رسیدن به هدف، شامل مراحل کلیدی و تاریخ‌هایی است که در هر کدام بخشی از برنامه عملی می‌شود. اهمیت این چارچوب زمانی در این است که ناسا در طی فرآیند می‌تواند از اطلاعات و داده‌های به دست آمده برای پیشرفت در مسیر استفاده کند.

هر ادعایی (مانند گزارش جدید ناسا) مثل  فرود فضانوردان روی مریخ تا دهه‌ی ۲۰۳۰ انعطاف‌پذیر است و درصورتی‌که پژوهشگرهای ناسا در طول فرآیند با مشکل روبه‌رو شوند می‌تواند تغییر کند.

برای مثال ناسا  قبل از برنامه‌ریزی برای فرستادن انسان به مریخ قصد دارد تا دستیابی به نتایج مأموریت ۲۰۲۰ مریخ صبر کند، در طی این مأموریت یک مریخ‌پیما به جمع‌آوری و تحلیل نمونه‌ها از سطح مریخ می‌پردازد البته ناسا قبل از  آن پیش‌نویس درخواست بودجه برای مأموریت با سرنشین را خواهد نوشت. این مأموریت احتمالا در دهه‌ی ۲۰۳۰ انجام خواهد شد.

اما ناسا قبل از هر گونه برنامه‌ریزی برای فرستادن فضانوردان به مریخ باید یک مجموعه از رازها و مسائل  بنیادی را حل کند.برای مثال ناسا در سال ۲۰۲۰ قصد دارد ۱۳ CubeSat (یک نوع ماهواره‌ی کوچک برای پژوهش‌های فضایی که از واحدهای مکعبی ساخته شده است) را در سال ۲۰۲۰ به مدار پائینی زمین بفرستد تا در مورد حداکثر بازدهی مسافرت‌های فضایی ماه، مریخ یا فراتر از آن به اطلاعاتی دست پیدا کند.

ناسا امیدوار است با قرار دادن این ماهواره‌ها در مدار از یافته‌های خود برای فرستادن فضانوردان به مدار ماه تا ژوئن ۲۰۲۲ استفاده کند. شکاف بین برنامه‌های پیشنهادی ناسا تصادفی نیست، بلکه این شکاف‌ها کلیدی برای درک مسافرت‌های فضایی و میان‌سیاره‌ای هستند.  از طرفی روش‌هایی برای افزایش اطلاعات پژوهشگرهای ناسا به شمار می‌روند.

و اگر ناسا به‌صورت منسجم بر اساس این سیر زمانی عمل کند می‌تواند در بازه‌های تعیین شده به اهداف خود برسد و مقدمه‌ای را برای کاوش‌های فضایی بعدی فراهم کند.