ممکن است به راحتی در رشته های درهم تنیده شدۀ این عکس از بقایای ابرنواختر Simeis 147 گم شوید. این بقایا، Sharpless 2-240 نیز نامیده می شود اما نام معروف آن سحابی اسپاگتی است.
این سحابی که در مرز صورت های فلکی گاو و ارابه ران قرار دارد تقریبأ ۳ درجه یا ۶ ماه کامل از آسمان را پوشش می دهد، یعنی تقریبأ ۱۵۰ سال نوری گستردگی دارد و حدود ۳ هزار سال نوری با زمین فاصله دارد. این کامپوزیت شامل داده های تصویری است که از طریق فیـلترهای باند باریک گرفته شده است؛ این فیـلترها انتشار قرمز رنگِ اتم های هیدروژن یونیزه شده را ارتقا می دهند تا گازِ برانگیخته شدۀ درخشان را ردیابی کنند. بقایای ابرنواختر تقریبأ ۴۰ هزار سال قدمت دارد، یعنی نورِ ناشی از انفجار ستاره ای عظیم در ابتدا ۴۰ هزار سال پیش به زمین رسید. اما گسترش بقایا تنها عواقب بعدی نبود. این فاجعۀ کیهانی همچنین یک ستاره نوترونیِ در حال چرخش یا تپ اختر بجا گذاشته است و تنها چیزی که از آن رویداد باقی مانده "هستۀ اصلی ستاره” میباشد.
