فیزیکدانان ادعا می‌کنند
مدل ریاضیاتی ماشین زمان را ساخته‌اند. منظور از ماشین زمان جعبه‌ای است که می‌تواند در فضا و زمان به جلو و عقب سفر کند. آنان می‌گویند نکته‌ی این کار استفاده از خمیدگی فضا-زمان در جهان است که زمان را برای مسافران فرضی در جعبه همچون دایره‌ای خم می‌کند و این دایره به آنها این امکان را می‌دهد که به آینده و یا گذشته سفر کنند.
به گزارش بیگ بنگ، بن تیپت که فیزیکدان و ریاضیدان نظری دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا است می‌گوید:« مردم گمان می‌کنند سفر در زمان افسانه و خیال است و ما ترجیح می‌دهیم فکر کنیم ممکن نیست زیرا این کار تابحال انجام نشده است. اما از نظر ریاضیاتی این کار ممکن است.» تیپت همراه با دکتر دیوید سانگ که اخترفیزیکدانی از دانشگاه مریلند است با استفاده از نظریه‌ی نسبیت خاص اینشتین، مدلی ریاضیاتی از آنچه که TRADIS می‌نامند ارائه داده‌اند.
پیش از آنکه به بحث مدل ریاضیاتی ماشین زمان برگردیم اجازه دهید که تاکید کنیم دانشمندان ادعا نمی‌کنند نقشه‌ای از ماشین زمان مشابه با ماشین زمان دکتر هو دارند که همین فردا بتوان پروژه‌ی ساخت آن را شروع کرد. آنها می‌گویند موادی که ما برای ساخت ماشین زمان نیاز داریم بسیار عجیب و غریب می‌باشند و هنوز کشف نشده‌اند… ابتدا در مورد آنچه که سانگ و تیپت در واقع پیشنهاد داده‌اند صحبت کنیم. این مدل بر اساس این ایده است که به جای دیدن دنیا در سه بعد فضایی و یک بعد جدای زمان باید هر چهار بعد را باهم تصور کنیم. این طرز نگاه به ما اجازه می‌دهد تا یک زنجیره‌ی فضا-زمان را در نظر بگیریم که جهات مختلف فضا و زمان همگی در ساختار منحنی جهان به هم پیوسته باشند.
نظریه‌ی نسبیت اینشتین، اثرات گرانشی در جهان را به یک انحنا از فضا-زمان که به نظر می‌رسد پدیده‌ی مسئول مدارهای بیضوی سیارات و ستارگان باشد مرتبط می‌سازد. اگر فضا-زمان مسطح یا غیر منحنی بود باید سیارات در خطی راست حرکت می‌کردند. اما بر اساس نظریه‌ی نسبیت، هندسه‌ی فضا-زمان در مجاورت اجرام با جرم زیاد خمیده می‌شود که سبب انحنا پیدا کردن مسیر سیارات و گردش به دور ستاره‌ی نزدیکشان می‌شود. سانگ و تیپت می‌گویند فقط فضای فیزیکی در جهان نیست که می‌تواند خم شده و پیچ و خم یابد. زمان نیز در نزدیکی اجرام با جرم زیاد می‌تواند خمیده شود.
تیپت می‌گوید:« مسیر زمان سطح فضا-زمان نیز خمیدگی‌هایی نشان می‌دهد. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهند هرچه به یک سیاهچاله نزدیک‌تر باشیم زمان کندتر می‌گذرد. مدل من از یک ماشین زمان از فضا-زمان خم شده استفاده می‌کند تا زمان را به صورت یک دایره برای مسافران خم کند. این دایره می‌تواند ما را در زمان به عقب ببرد.»
فیزیکدانان به منظور استفاده از این مشخصه‌ی نظری پیشنهاد ساخت یک نوع حباب از هندسه‌ی فضا-زمان را داده‌اند که هر چه درون آن می‌باشد را در فضا و زمان بر روی یک مسیر دایره‌ای بزرگ حمل می‌کند. اگر این حباب بتواند به سرعتی بیش از سرعت نور دست یابد –سانگ و تیپت می‌گویند این امکان پذیر است – امکان برگشت در زمان فراهم می‌شود. محققان در مقاله‌ی خود توضیح می‌دهند:« این جعبه‌ای است که در فضا و زمان بر روی یک مسیر دایره‌ای به گذشته و آینده سفر می‌کند. نظاره‌کنندگان خارجی قادر خواهند بود تا مسافران زمان در جعبه‌هایی که به گذشته سفر می‌کنند مشاهده کنند که خامه از قهوه‌ی آنها جدا می‌شود و تخم مرغ شکسته سالم می‌شود.»
ایده‌ی اصلی را می‌توانید در شکل زیر ببینید. در این تصویر یک مسافر داخل حباب/ماشین زمان (شخص A) و یک نظاره‌کننده‌ی خارجی که کنار آن ایستاده است را می بینید(شخص B). بردار زمان که در شرایط عادی (حداقل در جهان ما) همیشه به جلو اشاره می‌کند و گذشته را شکل می‌دهد با بردار مشکی نشان داده شده است. هر دو شخص A و B به طور بسیار متفاوتی زمان را تجربه می‌کنند.
محققان توضیح می‌دهند:« A در داخل حباب حوادث رخ داده برای B را به طور دوره‌ای می‌بیند که رخ می‌دهند و سپس معکوس می‌شوند. B در خارج حباب دو نسخه از A را می‌بیند که از یک مکان نشات می‌گیرند: ساعت دست یکی از این نسخه‌ها ساعتگرد و دیگری پادساعتگرد می‌چرخد.» به عبارت دیگر نظاره‌گر خارجی دو نسخه از موارد داخل ماشین زمان می‌بیند: یک نسخه که در زمان به جلو می‌رود و دیگری که به عقب می‌رود. مدل تیپت و سانگ منطقی به نظر می‌رسد اما مشکل این است که مواد لازم برای آنچه این دو پیشنهاد می‌دهند را نداریم.
تیپت می‌گوید:« گرچه این کار از لحاظ ریاضیاتی شدنی است اما هنوز ساخت ماشین فضا-زمان به دلیل موادی که برای خم کردن فضا-زمان لازم دارد (ما این مواد را مواد بیگانه می‌نامیم) شدنی نیست و لازم است تا ابتدا این مواد را کشف کنیم.» ایده‌ی آنها ایده‌ی نظری ماشین زمان دیگری به نام آلکوبیر را به یاد می‌آورد که آن نیز از پوسته‌ای ساخته شده از مواد بیگانه برای جابه‌جا کردن مسافران در زمان و مکان استفاده می‌کند.
هر دوی این ایده‌ها بدون یافتن ایده‌هایی برای تولید مواد لازم خم‌کننده‌ی فضا-زمان امکان پیشرفت ندارند اما تیپت می‌گوید ما همیشه از احتمالات سفر در زمان شگفت زده می‌شویم و ایده‌ی ما فقط یک مسیر دیگر به سمت فیزیک پیچیده‌ی سفر در زمان است. او می‌گوید:« مطالعات فضا-زمان پر مساله و همچنین جذاب هستند. متخصصان این زمینه از سال ۱۹۴۹ در حال بررسی احتمالات ریاضیاتی ماشین سفر زمان می‌باشند و تحقیقات من روشی جدید برای این کار ارائه می‌دهد.» جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله‌ی Classical and Quantum Gravity منتشر شده است.
