مهروماه

کشف هفت سیاره فراخورشیدى زمین مانند پیرامون ستاره ای نزدیک موسوم به تراپیست1 (TRAPPIST-1) واقعاً خبر هیجان انگیزی است. اما آیا امکان سفر به این جهان های فرازمینی مشابه زمین وجود دارد؟

خصوصیات ۷ سیاره فراخورشیدى در قیاس با سیاره های سنگی منظومه شمسی ما
به گزارش بیگ بنگ، ستاره تراپیست-۱ با فاصله ای معادل ۳۹ سال نوری یا ۳۶۹ تریلیون کیلومتر از زمین واقع شده است. یعنی در صورت حرکت با سرعت نور، رسیدن به آنجا ۳۹ سال طول می کشد. اما در حال حاضر هیچ فضاپیمایى قادر به حرکت با این سرعت نمی باشد. با علم به این مسئله، سازمان های فضایی کاوشگرها و فضاپیماهایی را به فضای بیرونی فرستاده اند.
لذا رسیدن به ستاره تراپیست-۱ با فناوری امروزی چقدر به طول می انجامد؟ با دانستن سرعت یک فضاپیما، محاسبه مقدار زمانی که برای سفر به تراپیست-۱ لازم است، کار ساده ای می باشد. از آنجا که سرعت برابر است با فاصله تقسیم بر زمان، لذا کل زمان سفر باید فاصله تا تراپیست-۱ تقسیم بر سرعت فضاپیما باشد.

فضاپیمای افق های نو
کاوشگر "افق های نو” که عنوان سریع ترین فضاپیمای پرتاب شده را به یدک می کشد، در سال ۲۰۱۵ میلادی از سیاره پلوتو نیز گذر کرد و هم اکنون با سرعت ۱۴٫۳۱ کیلومتر بر ثانیه در حال سفر به خارج از منظومه شمسی است. با این سرعت، در حدود ۸۱۷ هزار سال برای رسیدن به تراپیست-۱ لازم است.

فضاپیمای جونو
فضاپیمای جونو متعلق به ناسا در طول سفرش به غول گازی(مشتری) در سال ۲۰۱۶، حتی سریع تر از "افق های نو” فضا را در می نوردید. جونو با کمک جاذبه مشتری به سرعت قابل توجه ۲۶۵ هزار کیلومتر بر ساعت دست یافت که آن را به سریع ترین وسیله ساخت بشر تبدیل می کند( اگرچه سرعت اولیه فضاپیمای افق های نو پس از پرتاب بیشتر از جونو بود.) حتی اگر کاوشگر جونو با همان سرعت، بصورت بی وقفه حرکت می کرد(بدون نیاز به افزایش سرعت در نیمه راه)، ۱۵۹ هزار سال طول می کشید تا به تراپیست-۱ برسد.

فضاپیمای ویجر ۱
کاوشگر ویجر ۱ بعنوان دورترین فضاپیمای زمین، در سال ۲۰۱۲ منظومه شمسی را ترک کرده و به فضای میان ستاره ای وارد شد. بنا به گزارش ناسا، ویجر ۱ هم اکنون با سرعت ۶۱۴۷۶ کیلومتر بر ساعت در حال دور شدن است. این فضاپیما به ۶۸۵ هزار سال زمان برای رسیدن به تراپیست-۱ احتیاج دارد. اما ویجر ۱ به این زودی یا شاید هرگز به آنجا نرسد. در عوض، این فضاپیما فتح ستاره ی دیگری به نام AC+79 3888 را در دستور کارش قرار می دهد که در فاصله ۱۷٫۶ سال نوری از زمین واقع شده است. این مسیر را در طی چهل هزار سال خواهد پیمود.

شاتل فضایی
شاتل فضایی ناسا با سرعت حداکثر ۲۸۱۶۰ کیلومتر بر ساعت به دور زمین می چرخید. هر فضاپیمایى که با این سرعت حرکت کند، به ۱٫۵ میلیون سال برای رسیدن به تراپیست-۱ نیاز خواهد داشت. به همین دلیل، بکارگیری شاتل فضایی برای انجام عملیات انسانی به مقصد منظومه شمسی تراپیست-۱، شیوه حمل و نقل کاربردی و مناسبی نیست.

کاوشگر پروژه استارشات
فضاپیمای فوق سریعی که بتواند تراپیست-۱ را در مدت زمان کوتاه تری در نوردد، یک عملیات میان ستاره ای میباشد که استیون هاوکینگ رویای آن را در سر می پروراند. کاوشگر لیزر بنیان کوچک هاوکینگ می تواند به لحاظ نظری با سرعت ۲۱۶ میلیون کیلومتر بر ساعت حرکت نماید که حدوداً چهار هزار برابر سریع تر از فضاپیمای افق های نو میباشد. هر فضاپیمایى با این سرعت می تواند در کمتر از دویست سال به تراپیست-۱برسد. اما هنوز بر این مفهوم جامه عمل نپوشانده ایم!
با فناوری های موجود امروزی، هیج فرد زنده ای نمی تواند در طول عمر خود به تراپیست-۱ برسد. مسئولان سازمان فضایی ناسا به هنگام گفتگو در خصوص کشف جدید در یک کنفرانس خبری تاکید کردند که احتمالاً ۸۰۰ هزار سال زمان برای رسیدن به منظومه تراپیست-۱ لازم است. پس حالا حالاها فکر برنامه های فراغتی میان ستاره ای را از سرتان بیرون کنید!