تلسکوپ فضایی هابل ناسا در تازه‌ترین اکتشاف خود، شیرجه دنباله‌دارها را در ستاره جوان HD 172555 در فاصله 95 میلیون سال نوری از زمین شناسایی کرده است.
به گزارش ایسنا به نقل از ساینس‌دیلی، دنباله‌دارهای فراخورشیدی بطور مستقیم در اطراف این ستاره 33 میلیون ساله قابل مشاهده نیستند، اما حضور آن‌ها با شناسایی گازی که احتمالا بقایای بخار شده هسته یخی این اجسام است، قابل استنباط است.
ستاره HD 172555 سومین سیستم فراخورشیدی است که ستاره‌شناسان توانسته‌اند دنباله‌دارهای متمرد محکوم به فنا را در اطراف آن شناسایی کنند. همه سیستم‌های کشف شده تاکنون کمتر از 40 میلیون سال داشته و جوان محسوب می‌شوند.
وجود این دنباله‌دارها به ارائه شواهد تصادفی از ریسمان گرانشی یک سیاره غیبی به اندازه مشتری می‌پردازد که دنباله‌دارهای منحرف توسط گرانش آن به سمت ستاره HD 172555 کشیده می‌شوند. این رویدادها همچنین درک جدیدی از فعالیت گذشته و حال دنباله‌دارها در منظومه شمسی ارائه می‌کند. این مکانیزمی است که تصور می‌شود باعث انتقال آب به زمین و احتمالا به سیارات دیگر منظومه شمسی شده است.
ستاره مذکور عضوی از گروه متحرک بتا سه پایه است که شامل مجموعه‌ای از ستارگان متولد شده در یک مهد ستاره‌ای مشترک هستند. HD 172555 دومین عضو از این گروه است که چنین دنباله‌دارهایی را در اطراف خود دارد.
در ابتدا تیمی از ستاره‌شناسان فرانسوی در بررسی داده‌های آرشیو شده طیف‌سنج سیاره یاب هارپس رصدخانه جنوب اروپا از سال 2004 تا 2011 متوجه دنباله‌دارهایی شدند که از برابر این ستاره عبور می‌کردند. هارپس توانسته بود اثرانگشت شیمیایی کلسیم را که در نور ستاره منقوش شده بود، شناسایی کند که نشان می‌داد اجسامی مانند دنباله‌دار در HD 172555 سقوط می‌کنند.
در مطالعات بعدی در سال 2015 از طیف‌سنج تصویربردار تلسکوپ فضایی هابل و طیف‌سنج منشاهای کیهانی (COS) برای اجرای یک تحلیل طیف‌نمایی در نور فرابنفش استفاده شد و هابل به این طریق توانست علایمی از عناصر خاص همچون سیلیکون و گاز کربن را شناسایی کند.
ستاره‌شناسان امیدوارند بتوانند مجددا از تلسکوپ هابل برای رصدهای بیشتر به منظور شناسایی نشانه‌هایی از اکسیژن و هیدروژن استفاده کنند تا هویت این اجسام مبهم به عنوان دنباله‌دار تایید شود.
این یافته‌ها در نشست زمستانی انجمن ستاره‌شناسی آمریکا در تگزاس ارائه شد.
