مهروماه

تحلیل داده‌هایی که ۳۰ سال قدمت دارند وجود دو جسم مدارگرد را در حلقه‌های اطراف یکی از دورترین سیاره‌های منظومه شمسی یعنی اورانوس تأیید می کنند.

 

به نقل از سرویس فناوری آنا، بیش از ۴۰ سال قبل سازمان فضایی آمریکا دو پروژه با نام‌های «ویجر» ۱ و ۲ را برای عبور از دورترین نقاط منظومه شمسی اجرا کرد. ویجر ۱ از مسیری مستقیم به‌سوی مرزهای منظومه شمسی رهسپار شد و ویجر ۲ با انتخاب مسیری طولانی، برای نخستین و تنها بار، از کنار سیاره‌های نپتون و اورانوس، که غول‌های یخی منظومه شمسی هستند، عبور کرد. در زمان این عبور داده‌های بسیار زیادی از دستگاه‌های اندازه‌گیری و رصد غیرمستقیم این فضاپیما به سوی زمین مخابره شد که همچنان نیز مورد کند و کاو پژوهشگران نجوم قرار دارد تا از آنها اطلاعات تازه‌ای استخراج کنند.

یک تیم تحقیق از دانشگاه کورنل اخیرا با بررسی داده‌هایی که مربوط به تراکم و قطر حلقه‌های اورانوس است به این نتیجه رسیده‌اند که در دو حلقه از این مجموعه، دست کم دو ماه یا قمر کوچک وجود دارد که پیش از این شناخته نشده‌اند. این کشف تعداد قمرهای اورانوس را به ۲۹ قمر افزایش می‌دهد و خانواده این سیاره یخی را بسیار پرجمعیت می‌کند. اورانوس مانند زحل به دور خود حلقه‌هایی دارد که متشکل از غبارها و مواد مختلف هستند اما این حلقه‌ها قطر و تراکم کم‌تری نسبت به زحل دارند.

 

ویجر ۲ در هنگام عبور از کنار این سیاره، با ارسال امواج رادیویی، اجسام موجود در حلقه‌ها را بررسی و با سنجش تراکم نور ستاره‌های نزدیک که از این حلقه عبور می‌کرد، تراکم و قطر آنها را محاسبه و به زمین ارسال کرد. اکنون با انجام مجدد محاسبه از داده‌های به دست آمده از این عبور، مشخص شده است که دست کم دو ماهواره با قطرهایی بین ۳ تا ۱۰ کیلومتر در دو مدار آلفا و بتای این سیاره وجود دارند که تاکنون دیده نشده بودند.

حلقه‌های اورانوس بسیار نازک‌تر از حلقه‌های زحل هستند و برای اینکه بتوانند اجسام سرگردان در خود را حفظ کنند، نیازمند کمک جاذبه قمرهای این سیاره هستند. تاکنون تصور می‌شد این سیاره ۲۷ قمر کوچک و بزرگ به دور خود دارد. از آنجایی‌ که تمام داده‌هایی که براساس آنها این دو قمر تازه کشف شده‌اند، رادیویی هستند و هیچ مدرک تصویری یا رصد مستقیمی از آنها وجود ندارد، محققان در حال جست‌وجوی بیشتر در داده‌های ویجر، برای تأیید محکم‌تر این کشف خواهند بود. جزئیات بیشتر این پژوهش در Astronomical Journal منتشر شده است.

 

منبع: bigbangpage.com