در دنیای کوانتومی جهان کاملٱ متفاوت است. جهانی که ما می بینیم از ذراتی
تشکیل شده اند که واقعٱ رفتاری عجیب و شگفت انگیز دارند. یک الکترون در
دنیای کوانتومی می تواند در یک لحظه در دو مکان متفاوت باشد، قوانینی که بر
این ذرات حاکمند نیز دنیای شگفت انگیز را حیرت آور می کنند.
چقدر احتمال دارد ناگهان محو شوید و سپس دوباره در طرف دیگر دیوار ظاهر؟ براساس نظریه کوانتوم، احتمال کوچک ولی در عین حال قابل محاسبه ای وجود دارد که این اتفاق بیفتد. یا مثلا احتمال اینکه ما در اتاق خود از هم پاشیده و بر روی مریخ دوباره سر هم شویم. در واقع این خاصیت الکترون های سازنده ی بدن شماست که خاصیت این را دارند که یک لحظه در چندین مکان مختلف در جهان هستی باشند. البته این احتمال چنان کوچک است که برای رخ دادن آن باید زمانی بیشتر از حتی عمر جهان صبر کنیم. در نتیجه در زندگی روزمره ما می توان چنین رویدادهای غیر محتملی را نادیده گرفت. در حالی که در سطوح زیر اتمی، چنین احتمالاتی برای عملکرد دستگاههای الکترونیکی، کامپیوترها و لیزرها، بسیار تعیین کننده و حیاتی محسوب می شوند.
این احتمالات را نخستین بار اروین شرودینگر با معادلات موج الکترون بیان نمود. به این معنی که الکترون تا زمانی که دیده نشود مانند موج است و مکان های متفاوتی در هر کجای هستی دارد، اما هنگامی که دیده شد معادلات موج آن از هم پاشیده و به صورت ابری از احتمال بسیار قوی در مکان مورد نظر آرام می گیرد. الکترون زمانی در مکانی خاص قرار می گیرد که ناظری آن را ببیند، البته صحیح است که بر اساس اصل عدم قطعیت مکان دقیق الکترون مشخص نمی شود اما در مقیاس ماکروسکوپی زمانی که احتمال وجود الکترون در مکانی زیاد می شود یعنی در همان حوالیست.
اما نکته ی شگفت انگیز و عجیبی وجود دارد: در لحظه ی بیگ بنگ، جهان بسیار کوچک تر از الکترون بود. هر فیزیکدانی با این موافق است که الکترونها باید کوانتیده باشند، یعنی آنها با یک معادله ی موج احتمالاتی( معادله دیراک ) توصیف شوند و می توانند در حالت هایی موازی وجود داشته باشند. بنابراین اگر الکترون ها باید کوانتیده باشند و اگر جهان زمانی کوچکتر از الکترون بوده است، آنگاه جهان نیز باید در حالت های موازی وجود داشته باشد، نظریه ای که بطور طبیعی با رهیافت « چند جهانی » ختم می شود.
در این نظریه، جهان به سادگی در حالت های موازی وجود دارد که همگی در یک تابع موج اصلی موسوم به « تابع موج جهان » تعریف می شوند. در واقع اگر کل جهان بخشی از یک تابع موج باشد، آنگاه دیگر نیازی به یک ناظر کیهانی، کسی که از بیرون جهان بتواند کل جهان را به یکباره مشاهده کند نیست. زیرا اگر الکترون و ذرات می توانند در یک لحظه چندین مکان داشته باشند پس احتمالا ذره ی سازنده ی جهان ما نیز باید در آن لحظه دارای چندین مکان می بود. بنابراین امکان دارد این ذرات جهان های موازی دیگری را نیز به وجود آورده باشند، جهان هایی که احتمال وجود آنها در هر جایی از کائنات ممکن است.
طبق محاسبات برخی فیزیکدانان در کیهان شناسی کوانتومی جهان از افت و خیز کوانتومی خلاء سر بر آورده است، یعنی بصورت حبابی کوچک در کف فضا- زمان. بیشتر بچه جهانها در کف فضا- زمان دارای بیگ بنگ هستند و پس از آن فورا داری بیگ کرانچ می شوند. به همین دلیل است که ما هرگز آنها را نمی بینیم، زیرا آنها بسیار کوچک هستند و عمر کوتاهی دارند. یعنی « هیچ چیز » جوشان از بچه جهان هایی است که به وجود می آیند و از بین می روند، ولی در مقیاسی آنچنان کوچک که با دستگاههای ما آشکارسازی نمی شوند.
منبع: bigbangpage.com
