فاصله‌ی زمین تا دیگر اجرام منظومه‌ی شمسی را می‌توانیم با ارسال امواج رادیویی به آن‌ها و سنجش زمان بازگشت این امواج بسنجیم.شب ۱۱ آگوست، پرتوهای گاما و غبار دنباله‌دار دوره‌ای «سوییفت-تاتل» بر اتمسفر زمین باریدند. دانه‌های غبار این دنباله‌دار با سرعت ۶۰ کیلومتر بر ثانیه به اتمسفر زمین برخورد و در قالب بارش شهابی نمایش زیبایی بازی کردند. این عکس ترکیبی که در طول ۴٫۵ ساعت گرفته شده، شهاب‌های متعددی را نشان می‌دهد که همگی از صورت فلکی برساووش منشاء گرفته‌اند. به جز بارش شهابی، پرتوهای گاما هم به اتمسفر زمین برخورد و نوعی بارش ذرات پر انرژی ایجاد می‌کنند. درست مثل شهاب‌ها که همه از یک نقطه‌ی آسمان سرچشمه می‌گیرند، ذرات پر انرژی را هم می‌توان به یک منبع در آسمان رهگیری کرد. ولی بارش ذرات گاما را نمی‌توان با چشم دید. کار رصد این ذرات را دیش‌های بزرگی که آینه‌های متعدد دارند انجام می‌دهند. تلسکوپ‌های آشکارساز پرتوهای گاما در جزایر قناری، MAGIC نام دارند و به دنبال منابع انتشار پرتوهای گاما می‌گردند.
