دو تا از پرنورترین اجرامی که در آسمان می‌بینید، سیاره‌های مریخ و زحل هستند که انگار به شاخه‌های درخت متصل شده‌اند ولی در حقیقت میلیون‌ها و میلیاردها کیلومتر با ما فاصله دارند. این سیاره‌ها تقریبا همزمان با زمین در ۴٫۵ میلیارد سال پیش تشکیل شدند. ولی قدیمی‌ترین چیزی که می‌توان در این عکس دید، نوار راه‌شیری است. راه‌شیری تقریبا ۹ میلیارد سال عمر دارد.
دم غباری آن که به بالا-سمت چپ رفته را به خوبی می‌توان دید. دم یونی آن هم که خیلی کم نورتر است به صورت افقی در سمت راست هسته‌ی دنباله‌دار دیده می‌شود. در پایین سمت چپ عکس می‌توان ستاره‌ی یوتا حوت جنوبی را دید. این ستاره از قدر ۴ می‌درخشد و به راحتی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است.
در مرکز این کهکشان بزرگ یک سیاه‌چاله‌ی فوق‌العاده عظیم با جرم معادل ۱۰
میلیون برابر خورشید قرار دارد. این سیاه‌چاله‌ی بزرگ ستاره‌های اطراف را
به سرعت می‌بلعد و دور آن حجم عظیمی از پلاسمای داغ گردش میکند. پلاسمای
داغی که منجر به تابش قدرتمند پرتوی ایکس می‌شود. این کهکشان از میلیاردها
ستاره تشکیل شده و این ستاره‌ها در حرکتی مارپیچی حول مرکز گردش می‌کنند.
کهکشان NGC 6814 در صورت فلکی عقاب قرار گرفته است.
ابرهای سیروس از جمله مرتفع‌ترین ابرها هستند و معمولا آن‌قدر نازک‌اند که می‌توان ستاره‌های آسمان شب را از درون آن‌ها دید. این ابرها معمولا بر اثر رطوبت منتشر شده برفراز ابرهای طوفانی تشکیل می‌شوند و ممکن است نشانه‌ی تغییرات شدید وضعیت هوا باشند. ابرهای سیروس به جز زمین در سیاره‌های دیگر مثل مریخ، مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و حتی قمر تایتان زحل هم دیده شده‌اند. عکسی که می‌بینید دو روز پیش در پاریس و از پنجره‌ی یک آپارتمان گرفته شده است.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
