مهروماه

جهان از دوران اوج خود عبور کرده و با کاهش تولد ستاره‌ها، به آرامی به سوی آینده‌ای سرد و تاریک در حرکت است.

ه نظر می‌رسد روی زمین همه چیز در حال فروپاشی است، اما به همان نسبت، سایر بخش‌های کیهان هم در مسیری نزولی قرار دارند.

به‌گزارش دانشگاه بریتیش کلمبیا، تیمی متشکل از ۱۷۵ ستاره‌شناس در پژوهشی گسترده که چندین «نشانه حیاتی» کیهان را بررسی کرده است، دریافتند که جهان از دوران اوج عبور کرده و به آرامی، به سمت آینده‌ای تیره و تار می‌رود که در آن تولد ستاره‌های جدید کمتر و کمتر می‌شود تا در نهایت کاملاً متوقف شود. در انتهای این تونل نوری وجود ندارد؛ تنها انتقام اجتناب‌ناپذیر تاریکی در انتظار است.

داگلاس اسکات، کیهان‌شناس در دانشگاه بریتیش کلمبیا و یکی از نویسندگان مطالعه، می‌گوید: «از این‌جا به بعد جهان فقط سردتر و مرده‌تر می‌شود.»

اسکات و گروهی از ستاره‌شناسان، در مطالعه‌ی تازه که هنوز مورد داوری همتا قرار نگرفته است، حجم عظیمی از داده‌های نوری را تحلیل کردند که توسط تلسکوپ فضایی اقلیدس آژانس فضایی اروپا و ماهواره‌ی هرشل که طول‌موج‌های فروسرخ دور را رصد می‌کرد، جمع‌آوری شده بود. به گفته‌ی پژوهشگران، ترکیب داده‌های این دو رصدخانه‌ی عظیم، بزرگ‌ترین نمونه‌ی کهکشانی تا‌به‌امروز را به وجود آورده است: ۲٫۶ میلیون کهکشان.

رایلی هیل، نویسنده‌ی اصلی مقاله و پژوهشگر در دانشگاه بریتیش کلمبیا، توضیح می‌دهد: «در گذشته، پژوهشگران نمونه‌ی کافی در اختیار نداشتند و یا برخی گروه‌های کلیدی کهکشان‌های سرد یا داغ را از دست می‌دادند. اما اقلیدس آن‌قدر جامع است که می‌توان دمای غبار را با دقتی اندازه گرفت که هیچ جای بحثی باقی نگذارد.»

دمای غبار، شاخص کلیدی سلامت کهکشان‌ها است. ستاره‌شناسان مشاهده کرده‌اند که کهکشان‌هایی با نرخ بالاتر تشکیل ستاره، به‌طور میانگین غبار داغ‌تری دارند، زیرا دماهای بالاتر نشان‌دهنده‌ی حضور ستاره‌های پرجرم‌تر است.