مهروماه

دنباله‌دار لمون در حال درخشان‌تر شدن است و به آسمان‌های شمالیِ سحرگاهی نزدیک می‌شود. در کنار دنباله‌دارهای SWAN25B و ATLAS، دنباله‌دار C/2025 A6 (Lemmon) اکنون سومین دنباله‌داری است که می‌توان آن را با دوربین دوچشمی مشاهده کرد و در نوردهی‌های طولانی از آن عکسبرداری کرد.

در ۲۹ مهر دنباله‌دار لمون در نزدیک‌ترین فاصله از زمین قرار می‌گیرد و به اصطلاح نجومی در «حضیض زمینی» واقع می‌شود. منظور آن نزدیک‌ترین فاصله مداری با زمین در تاریخ بیست و نهم مهرماه است. همچنین در هفدهم آبان در «حضیض خورشیدی» قرار می‌گیرد؛ یعنی در نزدیک‌ترین فاصله مداری نسبت به خورشید.

داده‌ها نشان می‌دهد دفعه‌ قبلی که این دنباله‌دار به نزدیکی خورشید رسیده حدود ۱۳۵۰ سال پیش بوده است. این‌که در آن زمان چقدر درخشان بوده و آیا در آسمان زمین دیده می‌شده یا نه، اطلاعاتی در دست نیست، اما امسال روند پرنور شدن آن مطلوب پیش می‌رود و انتظار می‌رود نیمه‌ نخست آبان‌ماه بتوان این دنباله‌دار را با چشم غیرمسلح مشاهده کرد.

این جرم اکنون در محدوده‌ صورت فلکی تازی‌ها، در کنار دب اکبر، در آسمان شامگاه و همچنین صبحگاه دیده می‌شود. تا چند روز آینده این دنباله‌دار تقریباً فقط در آسمان شامگاه، در محدوده‌ صورت فلکی “عوا” سپس در محدوده‌ صورت فلکی سرِ مار قابل مشاهده خواهد بود.


دنباله‌دار لمون در جریان پروژه «نقشه برداری از اجرام نزدیک زمین» به نام Mount Lemmon Survey کشف شد؛ این پروژه شامل چند تلسکوپ ۱.۵ متری در آمریکا است و تلسکوپ کاشف این دنباله‌دار در ایالت آریزونا قرار دارد. نام “لمون” از این پروژه گرفته شده و به همین دلیل در نام‌گذاری رسمی دنباله‌دار به صورت C/2025 A6 (Lemmon) آورده می‌شود.

پس از ۲۹ مهرماه، دنباله‌دار همچنان در شرایط مناسبی برای رصد باقی می‌ماند و در ۱۷ آبان به نزدیک‌ترین فاصله از خورشید خواهد رسید. در بازه زمانی بین این دو تاریخ، فرصت مناسبی برای مشاهده دنباله‌دار لمون در آسمان شب فراهم است.


این دنباله‌دارها بیشتر عمر خود را در لبه یخ‌زده منظومه شمسی، در منطقه‌ای موسوم به «ابر اورت» سپری کرده‌اند. به گفته دانشمندان، آن‌ها چند میلیارد سال پیش در نزدیکی سیارات غول‌پیکری مانند مشتری و زحل شکل گرفتند و سپس بر اثر نیروهای گرانشی به حاشیه منظومه شمسی رانده شدند.