اگر ما میتوانستیم از نمای بیرونی جهان هستی را مشاهده نماییم، کهکشانها را به صورت خوشه هایی سازمان یافته در میان ابرخوشه ها در امتداد رشته های متراکم و فضاهای خالی پخش شده،می‌دیدیم. حتی در مقیاس های بزرگتر، از هر جای دیگری، کیهان به همان شکل دیده میشود اما اگر از نمایی نزدیکتر به این رشته ها نگاه کنیم، میتوانیم ساختارهای عجیب و غریب و بی نظیری را نظاره گر باشیم.
یکی از آنها دیوار عظیم باس(BOSS) است که به تازگی کشف شده است. این سیستم شامل 830 کهکشان است و جرمش 280 میلیون میلیارد برابر جرم خورشید است. این ساختار در حدود 5 میلیارد سال نوری از کهکشان راه شیری فاصله دارد و 1.3 میلیارد سال نوری نیز قطر دارد. دیوار عظیم باس اولین دیواره کیهانی کشف شده نیست، عظیم ترین ساختار در جهان نزدیک، دیوار عظیم سلووان(Sloan) است که تقریبا نصف جرم دیوار بزرگ باس را دارد. ادعاها در مورد این ساختارها واقعا بحث برانگیز هستند و اگرچه آنها در آسمان مانند تنها یک ساختار به نظر میرسند، مانند خوشه ها و ابرخوشه ها توسط نیروی گرانش به یکدیگر متصل نیستند.
محققان گفتند: ما دو دیواره از کهکشانها را کشف کردیم که هم از لحاظ حجم و هم قطر از هر ابرخوشه ی شناخته شده ی قبلی بزرگتر هستند. این دو با یکدیگر، سیستم عظیم دیواره عظیم باس را تشکیل میدهند که از هر ساختار شناخته شده ی دیگری بزرگتر و گسترده تر است. بر طبق مدل فعلی ما از جهان هستی، ساختارها نباید بیشتر از ۱.۲ میلیارد سال نوری بزرگتر باشند اما این هم نخستین باری نیست که دانشمندان ادعای وجود ساختارهایی بزرگتر از آنچه که مدل میگوید، را کشف کرده اند.
دیواره عظیم باس توسط “هیدی لیتزن” و تیمش از موسسه اختر فیزیک در جزایر قناری کشف شد. این محققان یک قطعه بزرگ از جهان هستی را بررسی می کردند که بین ۴.۵ تا ۶.۴ میلیارد سال نوری از زمین فاصه دارد. لیتزن گفت: « حجم این قطعه از هر چیز دیگری در کیهان بزرگتر بود.» دیگر دانشمندان این اکتشاف را مورد سوال قرار میدهند در حالی که گروه بندی این جرم بسیار جالب توجه است.
“آلیسون کویل” از دانشگاه کالیفرنیا در سان دیگو نیز گفت: « من دقیقا نمیدانم که چرا آنها همه ی این مشخصه ها و ویژگی ها را به هم متصل میکنند و به آنها یک ساختار واحد می گویند.» وی ادامه داد:« قطعا پیچ و خم هایی در این ساختار هست و به چشم میخورد که مثلا در دیوار عظیم سلوون، وجود ندارند.» جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریه ی Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.
