این صخره مرتفع بر روی یک سیاره یا در یک قمر قرار ندارد، بلکه در یک دنباله‌دار به وجود آمده است. فضاپیمای روزتا که توسط سازمان فضایی اروپا پرتاب شد، در سال ۲۰۱۴ دنباله‌دار چوریوموف-گراسیمنکو را ملاقات کرد و کشف کرد که این صخره بخشی از هسته‌ی تاریک این دنباله‌دار است.
فضاپیمای روزتا در سال ۲۰۱۴ این صخرۀ ناهموار را از سطح یک دنباله‌دار عکسبرداری کرده است. اگرچه ارتفاع این صخره حدود یک کیلومتر است، اما گرانش سطحی پایین دنباله‌دار موجب می‌شود که صعود از آن راحت باشد، حتی بعد از پرش از صخره ممکن است زنده بمانید. پای صخره سطوح نسبتاً همواری وجود دارد که با تخته سنگ‌هایی به بزرگی ۲۰ متر پر شده است.
داده‌های روزتا نشان می‌دهد که یخ موجود در “دنباله‌دار چوریوموف” دارای نوع دوتریوم بسیار متفاوتی است، یعنی منشأ آن با آب اقیانوس‌های زمین متفاوت است. روزتا در سال ۲۰۱۶ با یک برخورد کنترل شده به دنباله‌دار، ماموریت خود را به پایان رساند. دنباله دار چوریوموف بتازگی یک بار دیگر به زمین نزدیک شده است که با یک تلسکوپ کوچک قابل مشاهده است.
