کهکشان چرخ گاری (همچنین شناخته شده به عنوان ESO 350-40 یا PGC 2248) یک کهکشان عدسی و حلقه کهکشان در حدود 500 میلیون سال نوری دورتر در صورت فلکی مجسمه سازاست. قطر این کهکشان حدود 150 هزار سال نوری تخمین زده شده است.
در سال 1941 آقای فریتس تسوئیکی این کهشکان را کشف کرد.تسوئیتسکی این کشف خود را این چنین یاد کرد "یکی از پیچیده ترین مجموعه هایی که باید بر اساس دینامیک ستارگان باید توضیحی برای آن یافت ."
کهکشان چرخ‌گاری «Cartwheel» عضو مجموعه‌ای از کهکشان‌ها در فاصله ۵۰۰ میلیون سال‌نوری از زمین است و در صورت‌فلکی حجار (سنگتراش) دیده می‌شود. در سمت راست این تصویر که تلسکوپ فضایی هابل آن را ثبت کرده است، می‌توانید دو عضو کوچک‌تر این گروه کهکشانی را ببینید.
حلقه خارجی کهکشان چرخ‌گاری درواقع ساختار حلقوی عظیمی است که قطر آن به ۱۵۰ هزار سال‌نوری می‌رسد (عریض‌تر از کهکشان راه‌شیری) و از ستارگان سنگین و به‌شدت درخشانی تشکیل شده که تازه متولد شده‌اند.
وقتی کهکشان‌ها از بین یکدیگر می‌گذرند، به‌ندرت پیش می‌آید که ستارگان آن‌ها با یکدیگر برخورد کنند؛ اما میدان گرانشی کهکشان‌ها در اثر این برخورد به‌شدت مغشوش می‌شود. ساختار حلقوی این کهکشان هم بر اثر اختلالی گرانشی شکل گرفت که به دنبال عبور کهکشانی کوچک‌تر از میان کهکشان بزرگ‌تر اتفاق افتاد. این اختلال، توده‌های گاز و غبار میان‌ستاره‌ای را به هم فشرد و موجی از ستاره‌زایی را به راه انداخت که همانند امواج روی برکه، از محل برخورد به سوی بیرون حرکت کرد.
اخترشناسان حدس می‌زنند که پیش از برخورد، کهکشان بزرگ ساختاری مارپیچی داشته و در اثر برخورد به شکل چرخ درآمده است. کهکشان کوچک‌تر هم هرچند از صحنه برخورد فرار کرده و در این تصویر حاضر نیست؛ اما پژوهشگران توانسته‌اند با ره‌گیری هیدروژن خنثی، آن را پیدا کنند. این کهکشان امروز ۲۵۰ هزار سال‌نوری با کهکشان چرخ‌گاری فاصله دارد.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
