رشته‌های کیهانی، ساختارهای ریسمان‌مانند عظیمی هستند که مقادیر زیادی ماده از جمله کهکشان‌ها، گاز و مادۀ تاریک، را تشکیل می‌دهند. طول رشته‌های کیهانی می‌تواند تا ۵۰۰ میلیون سال نوری اما عرض آنها فقط تا ۲۰ میلیون سال نوری باشد. رشته‌های کیهانی، در بزرگ‌ترین مقیاس خود، جهان را به شبکه گرانشیِ بزرگی که با حفره‌های ماده تاریک پراکنده شده، تقسیم می‌کنند.
دکتر شارلوت ولکر، محقق دانشگاه مک‌مستر، مرکز عالی اخترفیزیک در سه بعد(ASTRO 3D) ARC و ICRAR، بیان داشت: «رشته‌های کیهانی، بزرگراه مهاجرت کهکشانی هستند؛ در این مسیر بسیاری از کهکشان‌ها با یکدیگر برخورد می‌کنند و در هم ادغام می‌شوند.»
دکتر ولکر و همکارانش با استفاده از داده‌هایی که توسط طیف‌سنج میدان انتگرالی چندمنظورۀ Sydney-AAO (SAMI) در تلسکوپ آنگلو-استرالیایی گردآوری شده بود، هر یک از کهکشان‌های مورد نظر را مطالعه کردند و چرخش آن نسبت به نزدیک‌ترین رشته را اندازه‌گیری کردند. آنها دریافتند کهکشان‌های کوچک‌تر در راستای مستقیمی با رشته‌ها می‌چرخند، در حالی که کهکشان‌های بزرگ‌تر با زاویۀ قائم می‌چرخند.
وقتی کهکشان‌ها، که توسط نیروی گرانش به سمت رشته‌ها کشیده می‌شوند، با هم برخورد می‌کنند و در هم ادغام می‌شوند و در نتیجه جرم آنها افزایش می‌یابد، همراستایی از چرخش در راستای مستقیم به چرخش با زاویۀ قائم تغییر می‌کند. دکتر ولکر گفت: «این حرکت می‌تواند ناگهانی باشد. تنها چیزی است که به آن نیاز است، ادغام با کهکشانی دیگر می‌باشد.»
دکتر اسکات کروم، محقق اصلیِ ASTRO 3D از دانشگاه سیدنی، گفت: «این نتایج، ساختار ِ پیچیدۀ جهان را روشن‌تر می‌سازد. تقریباً تمام کهکشان‌ها می‌چرخند و این چرخش برای شکل‌گیری کهکشان‌ها بنیادی است. بعنوان مثال، اکثر کهکشان‌ها دیسک‌های چرخانِ مسطحی دارند، مانند کهکشان راهشیری. نتایج ما به محققان کمک می‌کند تا پی ببرند که چگونه آن چرخش ِ کیهانی در طول زمان ایجاد می‌شود.»
«به هر حال، کهکشان راهشیری چرخشی دارد که با نزدیک‌ترین رشتۀ کیهانی آن به خوبی همراستا و همتراز شده است، اما این کهکشان به گروهی از کهکشان‌ها با اندازۀ متوسط تعلق دارد که تمایل چندانی به چرخش عمودی یا موازی ندارند
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
