مهروماه

نظریه نسبیت عام اینشتین که بیش از ۱۰۰ سال پیش منتشر شد پدیدۀ “همگرایی گرانشی” را پیش‌بینی کرد. به همین دلیل داده‌های مرئی و پرتو ایکس تسلکوپ فضایی هابل و چاندرا این کهکشان‌های دوردست را با چنین ظاهر عجیب و غریبی، نشان می‌دهند.

این گروه کهکشانی که با نام مستعار «گربۀ چشایر» شناخته می‌شود، دارای دو کهکشان بیضوی بزرگ است که با کمان‌هایی عجیب قاب‌بندی شده‌اند. در واقع این کمان‌ها تصاویری از کهکشان‌های دوردست هستند که پراکندگی جرم کلی گروه کهکشانیِ نزدیک‌تر به ما، با گرانش ِ خود، رفتاری مانند یک عدسی همگرا پدید آورده و تصویر آنها را دچار اعوجاج کرده‌اند.

البته این جرم گرانشی با ماده تاریک نیز احاطه شده است. دو کهکشان بیضوی شکل که نقش «چشم» را دارند، درخشان‌ترین عضو گروه کهکشانی هستند که در حال ادغام با یکدیگر می باشند. سرعت ِ برخورد نسبی آنها نزدیک به ۱۳۵۰ کیلومتر بر ثانیه است که گاز را تا میلیون‌ها درجه حرارت داده و یک درخشش پرتو ایکس با رنگ بنفش تولید می‌کنند. این گروه کهکشانی که در صورت فلکی دب اکبر واقع شده‌اند حدود ۴٫۶ میلیارد سال نوری با ما فاصله دارند.