در سال ۲۰۱۷ فضاپیمای کاسینی به درون زحل فرو رفت و مأموریتی اکتشافی که تقریباً بیست سال به طول انجامید را به پایان رساند. اما حتی این اقدام نهایی کاسینی هم برای دانشمندان بسیار مفید بود؛ اکنون برخی از دانشمندان از داده‌های نهایی کاسینی کشف قابل توجه‌ای کردند: احتمالا فضای داخلی مایع این غول گازی، چسبناک باشد و مانند عسل جریان داشته باشد.
برخی چیزهایی که تا قبل از مرگ ِ کاسینی در مورد زحل می‌دانستیم به این شرح است. این غول گازی دارای هستۀ فلزی جامدی است که توسط لایه‌ای از مواد سنگی احاطه شده است. این لایه نیز به نوبه خود توسط لایه‌ای از هیدروژن فلزیِ مایع احاطه شده که پوشش آن لایه‌ای از هیدروژن ِ مایع می‌باشد. بیرونی‌ترین قسمت آن مربوط به لایه‌ای از گاز است که توسط بادهای قدرتمندی به نام جریان‌های فورانی در اتمسفر زحل می‌چرخند.
وقتی کاسینی به زحل رسید، میدان گرانشی زحل را اندازه‌گیری کرد. دانشمندان با استفاده از این اندازه‌گیری‌ها تشخیص دادند که جریان‌های فورانی زحل در ۸۵۰۰ کیلومتریِ درون زحل متوقف می‌شود- اما هیچکس نمی‌دانست چرا بادها در آن عمق ِ معین متوقف می‌شوند. اکنون گروهی بین‌المللی از محققان، با استفاده از مدلی نظری به این سؤال پاسخ دادند.
محقق “نوید کنستانتینو” در مصاحبه‌ای خبری بیان داشت: «در اعماق ِ زحل که فشار زیاد است، گاز به مایعی تبدیل می‌شود که الکتریسیته را هدایت می‌کند و به میزان بیشتری تحت تأثیر میدان مغناطیسی زحل قرار می‌گیرد. این مایع ِ در حال جریان و هدایت‌کنندۀ الکتریسیته، میدان مغناطیسی را خم یا منحرف می‌کند. ما نشان دادیم که اعوجاج میدان مغناطیسی باعث می‌شود سیالات چسبناک‌تر شوند و مثل عسل عمل کنند.»
محققان باور دارند که این چسبندگی (ویسکوزیته) دلیلی برای این است که جریان‌های فورانی نمی‌توانند به بیش از عمق ۸۵۰۰ کیلومتر در زحل برسند. اگرچه این محققان می‌خواهند مطالعات بیشتری برای آزمون این نظریه انجام دهند، اما نتایجی که مشاهده کرده‌اند موجب دلگرمی و ترغیب آنها شده است.
کنستانتینو گفت: «اکنون رمز و رازهای مربوط به درون زحل و سایر غول‌های گازی منظومه‌شمسی به آرامی در حال ِ حل شدن است. یافته‌های ما راهی امیدوارکننده برای تفسیر داده‌های مأموریت‌های سیاره‌ای و درک بهتر سیارات منظومه‌شمسی و سیارات دوردست ارائه می‌دهد.»
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
