اگرچه درزمینه تأثیر قهوه روی بدن ادعاهای متناقضی وجود دارد، به‌طورکلی شواهد از مزیت نوشیدن مقدار متعادلی قهوه حمایت می‌کند.
شاید شما نیز از آن گروه از افراد باشید که در طول روز چندین‌بار سراغ قهوه می‌روید؛ ولی هرگز از خود پرسیده‌اید: «قهوه برای من مفید است؟» توصیه‌های متناقض زیادی درباره‌ی میزان کافئین و نحوه‌ی تعامل قهوه با بدن وجود دارد. دلیل این امر آن است که قهوه در سال‌های اخیر کاملا دچار تغییر شده است.
در‌حال‌حاضر، محصولات بسیار متنوع حاوی قهوه از لوازم آرایشی حاوی قهوه گرفته تا چاشنی‌ها و انواع مختلف نوشیدنی قهوه‌دار در بازار وجود دارند و تبلیغات گسترده‌ای که برای این نوشیدنی انجام شده، راه آن را به فرهنگ عامه بازکرده است. حتی شرکت‌هایی نظیر پپسی و کوکاکولا نیز قصد دارند قهوه را به نوشیدنی‌های خود اضافه کنند. مردم دیگر به‌دنبال چیزی بیش از قهوه‌ی سیاه ساده هستند؛ اما حقیقت آن است که مسائلی درباره‌ی قهوه وجود دارد که اصلا به آن‌ها فکر نمی‌کنیم.
چرا قهوه ما را بیدار نگه می‌دارد؟
کافئین روی ماده‌ی شیمیایی خاصی در مغز اثر می‌کند که «آدنوزین» نامیده می‌شود. آجی سامپات، دانشمند عصب‌شناس و متخصص پزشکی خواب می‌گوید:
آدنوزین مانند مولکول القاکننده‌ی خواب است که مغز در بیداری آن را می‌سازد. هرچه مدت بیشتری بیدار بمانید، مقدار آدنوزین بیشتر می‌شود. در‌اصل، کافئین آنتاگونیست آدنوزین است و به مولکول‌های آدنوزین متصل می‌شود و اثرهای خواب‌آور آن را کاهش می‌دهد.
کافئین بسیار اثربخش است؛ زیرا مقدار آن در بدن فورا اوج می‌گیرد و چندین ساعت در سیستم بدن می‌ماند. معمولا نیمه‌عمر کافئین حدود ۴ تا ۶ ساعت است؛ یعنی ۴ تا ۶ ساعت پس از مصرف، هنوز حدودی نیمی از آن در بدن وجود دارد. یکی از انتقادهای مهم واردشده به کافئین آن است که این ماده می‌تواند موجب اختلال در چرخه‌ی خواب سالم شود؛ اگرچه مطالعاتی درصدد رد این ادعا هستند.
متخصصانی از دانشکده‌ی پزشکی هاروارد و دانشگاه فلوریدا آتلانتیک با انجام مطالعه‌ای به این نتیجه رسیدند احتمال این موضوع کمتر است که نوشیدنی‌های حاوی کافئین درمقایسه‌با آنچه بیشتر ما تصور می‌کنیم، موجب ایجاد اختلال در خواب شوند. این موضوع اغلب به فرد بستگی دارد. اگر بیست سال و هر شب یک فنجان قهوه نوشیده باشید، ممکن است دچار مشکل خواب نشوید.
شاید شما نیز از آن گروه از افراد باشید که در طول روز چندین‌بار سراغ قهوه می‌روید؛ ولی هرگز از خود پرسیده‌اید: «قهوه برای من مفید است؟» توصیه‌های متناقض زیادی درباره‌ی میزان کافئین و نحوه‌ی تعامل قهوه با بدن وجود دارد. دلیل این امر آن است که قهوه در سال‌های اخیر کاملا دچار تغییر شده است.
در‌حال‌حاضر، محصولات بسیار متنوع حاوی قهوه از لوازم آرایشی حاوی قهوه گرفته تا چاشنی‌ها و انواع مختلف نوشیدنی قهوه‌دار در بازار وجود دارند و تبلیغات گسترده‌ای که برای این نوشیدنی انجام شده، راه آن را به فرهنگ عامه بازکرده است. حتی شرکت‌هایی نظیر پپسی و کوکاکولا نیز قصد دارند قهوه را به نوشیدنی‌های خود اضافه کنند. مردم دیگر به‌دنبال چیزی بیش از قهوه‌ی سیاه ساده هستند؛ اما حقیقت آن است که مسائلی درباره‌ی قهوه وجود دارد که اصلا به آن‌ها فکر نمی‌کنیم.
چرا قهوه ما را بیدار نگه می‌دارد؟
کافئین روی ماده‌ی شیمیایی خاصی در مغز اثر می‌کند که «آدنوزین» نامیده می‌شود. آجی سامپات، دانشمند عصب‌شناس و متخصص پزشکی خواب می‌گوید:
آدنوزین مانند مولکول القاکننده‌ی خواب است که مغز در بیداری آن را می‌سازد. هرچه مدت بیشتری بیدار بمانید، مقدار آدنوزین بیشتر می‌شود. در‌اصل، کافئین آنتاگونیست آدنوزین است و به مولکول‌های آدنوزین متصل می‌شود و اثرهای خواب‌آور آن را کاهش می‌دهد.
کافئین بسیار اثربخش است؛ زیرا مقدار آن در بدن فورا اوج می‌گیرد و چندین ساعت در سیستم بدن می‌ماند. معمولا نیمه‌عمر کافئین حدود ۴ تا ۶ ساعت است؛ یعنی ۴ تا ۶ ساعت پس از مصرف، هنوز حدودی نیمی از آن در بدن وجود دارد. یکی از انتقادهای مهم واردشده به کافئین آن است که این ماده می‌تواند موجب اختلال در چرخه‌ی خواب سالم شود؛ اگرچه مطالعاتی درصدد رد این ادعا هستند.
متخصصانی از دانشکده‌ی پزشکی هاروارد و دانشگاه فلوریدا آتلانتیک با انجام مطالعه‌ای به این نتیجه رسیدند احتمال این موضوع کمتر است که نوشیدنی‌های حاوی کافئین درمقایسه‌با آنچه بیشتر ما تصور می‌کنیم، موجب ایجاد اختلال در خواب شوند. این موضوع اغلب به فرد بستگی دارد. اگر بیست سال و هر شب یک فنجان قهوه نوشیده باشید، ممکن است دچار مشکل خواب نشوید.
نوشیدن قهوه می‌تواند مفید باشد
ارتباط قهوه با هوشیاری و عملکرد ذهنی موضوع آشکاری است؛ به‌گونه‌ای که در مطالعه‌ای نشان داده شد مصرف قهوه حتی می‌تواند موجب کاهش خطر زوال عقل و نقص شناختی خفیف شود. بسیاری از مواد مغذی موجود در دانه‌های قهوه در قهوه‌ی دم‌شده‌ی نهایی نیز وجود دارند. یک فنجان قهوه شامل مواد زیر نیز می‌شود:
ریبوفلاوین (ویتامین B2)
پانتوتنیک اسید (ویتامین B5)
منگنز و پتاسیم
منیزیم و نیاسین (ویتامین B3)
افزون‌براین، قهوه درمقایسه‌با نوشیدنی‌های دیگری همچون چای سبز خاصیت آنتی‌اکسیدانی بیشتری دارد. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد قهوه ممکن است موجب کاهش خطر بیماری قلبی و دیابت نوع۲ شود. در مطالعه‌ای هلندی که در آن اطلاعات بیش از ۳۷ هزار نفر در دوره‌ای ۱۳ ساله تجزیه‌وتحلیل شد، نشان داده شد احتمال ابتلا به بیماری قلبی در افرادی که روزانه مقدار متوسطی قهوه می‌نوشند (روزانه بین ۲ تا ۴ فنجان)، درمقایسه‌با دیگران، یعنی کسانی که خیلی زیادی یا خیلی کم قهوه می‌نوشند یا اصلا قهوه نمی‌نوشند، ۲۰ درصد کمتر است.
کافئین تقویت‌کننده‌ی عملکرد و استقامت است و نه‌تنها با خستگی مقابله می‌کند؛ بلکه باعث تقویت انقباض عضلات و کاهش احساس درد و افزایش اسیدهای چرب خون کمک‌کننده به استقامت می‌شود. درحالی‌که برخی افراد بر این باورند که قهوه موجب کم‌آبی بدن می‌شود، اگر این ماده به مقدار متعادل مصرف شود، تداخل چندانی با ورزش ایجاد نخواهد کرد.
در بیشتر موارد، به‌نظر می‌رسد قهوه مزایای سلامتی متعددی داشته باشد؛ حتی برخی مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌اند قهوه می‌تواند موجب افزایش طول عمر شود. نکته‌ی مهم این است که باید هنگام انتخاب منبع قهوه دقت کنیم؛ زیرا بدیهی است که نوشیدن آن با حداقل مقدار مواد افزودنی بهتر است و همچون هر ماده‌ی غذایی دیگری، باید در مصرف قهوه نیز اعتدال را رعایت کرد.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
