مهروماه

سَقِّز (به کُردی: Seqqiz) یکی از شهرهای شمال‌غربی ایران در شمال استان کردستان است. این شهر در شمال‌غربی سنندج و در فاصلهٔ ۱۹۸ کیلومتری آن واقع است. از شمال به آذربایجان غربی (شهر بوکان)، از غرب به شهر بانه و منطقه ایل گورک و حدود شهرستان سردشت ، از جنوب به منطقهٔ سرشیو و مریوان، و از شرق به تکاب افشار منتهی می‌شود. این شهر زمستان‌هایی بسیار سرد دارد و بر اساس داده‌های سازمان هواشناسی یکی از سردترین نقاط شهری کشور است. یکی از پائین‌ترین دماهای ثبت شده در این شهر 43 - درجه سانتیگراد بوده ‌است . به گزارش سازمان هواشناسی جمهوری اسلامی ایران شهر سقز به همراه شهر بستان آباد در استان آذربایجان شرقی که دمای 46 - درجه در آن به ثبت رسیده سرد ترین شهرهای ایران لقب گرفته اند
شهر سقز برروی دو تپه طویل که رودخانه سرپوشیده ولی‌خان از وسط آن می‌گذرد، بنا شده‌است. پستی و بلندی‌های داخل شهر و چشم‌انداز رودخانهٔ سیمینه‌رود، که از کنار این شهر می‌گذرد از ویژگی‌های آنست.
سقز در شمال‌غربی و در فاصله 187 کیلومتری مرکز استان یعنی سنندج قرار دارد این شهر از شمال به آذربایجان‌غربی و شهر بوکان، از غرب به بانه، از جنوب به مریوان و از شرق به دیواندره محدود شده است.

این شهرستان بر روی دو تپه طویل که رودخانه کوچک سرپوشیده‌ای به نام چم‌ولیخان آن‌ها را از هم جدا کرده بنا شده است.

ارتفاع سقز از سطح اقیانوس یک‌هزار و 476 متر است و مساحت شهرستان نیز در حدود چهار هزار و 518 کیلومتر مربع است.

شهرستان سقز دارای دو شهر سقز و صاحب 309 روستا در چهار بخش مرکزی، زیویه، سرشیو و امام است.
 شهرستان سقز در شمال استان کردستان واقع شده و دومین شهر این استان می باشد.

با وسعتی حدود 4444 کیلومتر مربع در شمال غرب،شمال و شمال شرق به ترتیب با شهرهای بوکان،شاهین دژ و تکاب(استان آذربایجان غربی)هم مرز می باشد،در شرق با دیواندره و در جنوب با مریوان مرز مشترک دارد،همچنین در حاشیه ی جنوب غربی به کردستان عراق چسبیده است و در غرب با شهر بانه همسایه است.

این شهر در "46 درجه و 17 دقیقه"طول جغرافیایی و "36 درجه و 14 دقیقه" عرض جغرافیایی از خط استوا واقع شده است.ارتفاع آن از سطح دریا 1476 متر است و نسبت به تهران "25 درجه و 27 دقیقه"طول غربی فاصله دارد.در ناحیه ای کوهستانی و مرتفع بین ارتفاعات نامنظم سلسله جبال زاگرس واقع شده،در جنوب این شهر کوههای "هیجانان" و در غرب آن کوههای "ملقرنی" گسترده اند.

"کوه بنفشه"با ارتفاع 2370 متر،"کوه گارین" با ارتفاع 2167 متر و "چهل چشمه" با 3137 متر،از مرتفعات مهم آن است.این کوهها در دوران اول همزمان با کوههای زاگرس،البرز و کپه داغ در خراسان به وجود آمده اند.با توجه به نقشه ی پوشش گیاهی ایران سال 1371 (مقیاس 1:9000000) این ناحیه دارای مراتع درجه یک و متوسط است.

مراتع درجه یک آن را در مناطق "خورخوره" و "سرشیو" می توان مشاهده کرد اما به دلیل عدم استفاده از سدها و آب بندیهای کافی و مناسب بر روی رودها و نهرها و عدم انجام اصولی و بموقع طرح های حفظ مرتع، مراتع این شهر به تدریج روبه کاهش است.هرچند که تقلیل نزولات جوی و متعاقب آن افزایش گرمای عمومی کره ی زمین هم مزید بر علت شده است.از نظر پوشش گیاهی دارای240000 هکتار مرتع،7000 هکتار جنگل و 188000 هزار هکتار زمین کشاورزی(20000 هکتار را زمینهای آبی و 168000 هکتار را زمینهای دیم تشکیل می دهند،آمار 83 جهاد کشاورزی و منابع طبیعی شهر سقز).وجود منابع آبی روزمینی و زیرزمینی از خصوصیات بارز هر منطقه می باشد.شهرستان سقز نیز از این نعمت بی بهره نبوده و دارای نزولات جوی مناسب(حدود 400 میلیمتر تا 700 میلیمتر) در حد وسط بارش جهانی قرار دارد.
همچنین از دیرباز دارای چشمه ها و سرچشمه های پرآب و رودهای کوچک و بزرگ زیادی بوده است که از آن میان به چند رودخانه ی قابل توجه اشاره می شود:

1-   رود جغه تو(زرینه رود-زیرین چوم):این رود از کوههای چهل چشمه در جنوب شرقی سقز از سرچشمه های کوههای"قادرکژیاو"،"دوبرا"،"سلطان آغزتو" و "شاخه ره شه" و ... منشا می گیرد و پس از گذشتن از خاک سقز در نزدیکی میاندوآب به رودخانه ی "تتهو" می پیوندد و با مسیر شمالی به دریاچه ی ارومیه (طسوج،چی چست) می ریزد.طول این رود حدود 249 کیلومتر است.

2-   رود خورخوره:از کوههای چهل چشمه سرچشمه گرفته و همراه با رودهای کوچکتری مانند"ئیراب"،"ره‌غجه‌ر"،"زایر" و "پیرسلیمان" پس از طی مسافتی در نزدیکی روستای "قشلاق-رضا" به رودخانه ی جغه‌تو می ریزد.

3-   رود سقز (چه‌می سه‌قز):از "گردنه ی خان" در نزدیکی بانه سرچشمه می گیرد.سرچشمه های اصلی آن از کوههای "هه‌واره‌-به‌رزن" 2260 متر(دوسه‌ره‌) و (به‌رده‌سیر) با نام رود "میرگه‌نه‌خشینه‌" طی طریق می کند و سپس با عبور از آن منطقه به نام رود "شیخ چوپان" به اطراف سقز می رسد و از آن به بعد با نام "رود بزرگ سقز" شناخته می شود و در نهایت در نزدیکی روستای "داش آڵوجه‌" به رودخانه ی "جغه تو" می ریزد.

از شاخه های پیوندی "چه م سقز" می توان به:

الف- رود خان از کوههای گرده(2630) غه زب(2160)

ب- رود آلتون از کوه استاد مصطفی (2251 متر) اشاره نمود.

 4- رود تتهو (سیمینه رود): از ارتفاعات "گورک" و از سرچشمه های کوه های "کابری" (2417 متر) " خه‌سره‌ وقالات" و "دوسه‌ره‌"(2156 متر) منشا می گیرد و در نهایت به دریاچه ی ارومیه می ریزد.
وجه تسمیه
    نام امروزینِ سقز از نام قوم سکا به یادگار مانده‌است، و سکز همان ساکز است. در روزگار مادها سکاها فراوان به مرزهای ایران می‌تاختند. به‌دنبال حملهٔ مجدّد آشور به مادها خشتریته برای پایان دادن به حملات آشور با ماننا و سکاها پیمان دوستی بست و عملاً با آشور وارد جنگ شد. در حدود سال ۶۵۰ پ.م. پادشاهی ماد دولت بزرگی در ردیف ماننا و اورارتو و عیلام بود.بعد از سکاها کیمری ها(یکی دیگر از قبایل صحرانشین شمال قفقاز) به منطقهٔ شمال‌غرب ایران حمله کردند و در سر راه خود، دولت اورارتو در غرب دریاچه ارومیه و شرق آناتولی را نابود کردند.
هووخشتره، بزرگ‌ترین پادشاه ماد، در ده سال اوّلِ حکومتش موفّق شد که رابطه‌اش را با پادشاه سکاها، پروتوثیس، به اتّحاد متقابل تبدیل کند. هووخشتره ارتشش را به دو قسمت پیاده‌نظام مجهّز به نیزه و سواره‌نظام تیرانداز (شکلی که از سکاها آموخته‌بود) تقسیم کرد و دولت نیرومندی در ماد تشکیل داد. در روزگار هووخشتره، پس از انقیاد سکاها در ماد، گروهی از سکاها را به غرب ماد کوچاندند و این سرزمین را به‌نام آنان سکزی یا ساکز خواندند که اکنون به سقز معروف است.
 
درباره ی شهر سقز از نظر تاریخی عقاید و نظرات گوناگونی از مورخین و نویسندگان مختلف وجود دارد که بعضی از این نظرات علمی و با سندیت تاریخی و قابل قبول ترند و برخی نیز هیچگونه پایه ی علمی و عقلی و تاریخی ندارند.

در این جا برای رعایت اختصار و به خاطر گسترده نشدن حجم نوشته برای رد نظریات غیر منطقی از بحث در مورد آنها خودداری می شود و به چند نظریه از دسته اول بسنده می شود.

آن چه از بیشتر دست نوشته ها و کتب تاریخی  بر می آید،این است که سقز نام خود را از "سکاییان" یا "سکه" آنچنان که در بیشتر نوشته های آشوری نامیده شده اند گرفته است.

زمانی که سکاییان در جنوب دریاچه ی ارومیه در ناحیه ی ماننا مستقر بودند سقز پایتخت آنان بوده است.آقای"جلیل ضیاپور" در "مادها و بنیان گذاری نخستین پادشاهی در غرب ایران" ایزیرتو را همین سقز کنونی می داند،وی در ادامه دلیل آن را وجود دو قلعه از هفت قلعه ای که "نابورشاروسو" سردار آشوری در زمان"آشوربانیپال" نام برده است،در حوالی سقز می داند؛1- قلعه ی زیویه 2- قلعه ی ورمیاته.

"ژاک دومورگان" در جغرافیای غرب می نویسد که:سقز شهری قدیمی و کوچک است که سابق دارای استحکامات و برج و بارو بوده همچنین"دیاکنوف" در تاریخ ماد سقز را ناحیه ی فرعی (ب) از ناحیه (3) از دوازده منطقه ای که بر اساس خط آب تقسیم بندی کرده می داند یعنی جنوب دریاچه ی ارومیه.

برخی دیگر معتقدند که واژه ی سقز برگرفته از نام"سیاکسار" یکی از پادشاهان مادی است که یونانیان او را "سیاکس" خوانده اند."عبدالحسین زرین کوب" در (روزگاران 1378) می نویسد که بقایای طوایف مختلف بومی و مهاجر قبل از ورود آریایی ها در نواحی سقز کنونی مستقر بوده اند و اتحادیه ی مانای را به وجود آورده بودند که آنچه به نام گنجینه ی زیویه در نزدیکی سقز در این اواخر به دست باستان شناسان بدست آمد نشانگر فرهنگ و هنر آنان می باشد؛در برخی منابع دیگر هم آمده که اقوام "لولوی" و " زامودها" نیز که جزو تمدن "مانایی" هستند،محل سکونت اصلی آنان اطراف سقز بوده است.

"آندره گدار" مرکز تمدن "مانا" را در تپه ی "کاپلانتو"(قپلانتو) در جنوب سقز می دانست و "دیاکنوف" هم معتقد است که این مرکزیت در شمال غربی "مانا" یعنی ناحیه ای بین بوکان و سقز.با توجه به اینکه دست نوشته ها و آثار مکتوب از مادها و اقوام اولیه این ناحیه تا به حال به دست نیامده و با توجه به حجم و گوناگونی فرضیات در این باره ادامه ی بحث را به دست صاحبان فن می سپاریم باشد که با تلاش و کوشش فراوان چراغ راه تاریک تاریخ این مرز و بوم را بیفروزند.

در باره ی تاریخ نه چندان دور سقز یعنی حوالی سال 1310 یکی از تاریخ نویسان به نام (وقایع نگار کردستانی) سقز را یکی از بلوکات هفده گانه ی کردستان می داند که در بین شمال و غرب با سنندج بیست و چهار فرسنگ(هر فرسنگ معادل 6 کیلومتر) فاصله داشته و یک قصبه و سیصد و شصت روستا را شامل می شده،همچنین او سقز را نزدیک به هزار و دویست و بیست و چهار خانوار تخمین زده است و جمعیت آن را سی و چهار هزار و بیست و چهار نفر سرشماری کرده است.

این شهر در آن زمان دارای سه حمام،ده مسجد،یک بازار و سه کاروان سرای معتبر بوده و عمارت با شکوه و پررونقی داشته که دارای اندرونی و بیرونی وسیعی بوده است،همچنین باغها و چشمه های فراوان و مردمی بافرهنگ داشته است.میزان مالیاتی را که این شهر باید می پرداخته حدود شش هزار و سیصد و پنج تومان بوده.بلوک کرفتو که یکی از بلوکهای هفده گانه بوده با جمعیتی نزدیک به هزار و ششصد نفر خود جزئی از بلوک سقز به شمار می رفته است.
 
 سقز مرکز مواصلاتی دنیای قدیم

اما به احتمال زیاد نام امروزه سقز از نام قوم سکا، اسکیت و سکز به یادگار مانده است. شهر سقز در سرزمین اقوام مانایی، مادی، بر سر راه کاروان همدان به آذربایجان و دیار بکر و موصل به زنجان و قزوین و ری قرار داشت و به دلیل موقعیت چهارراهی از مراکز مواصلاتی دنیای قدیم بود.

سقز از نظر جمعیت نیز دومین شهر پر جمعیت استان بعد از سنندج است و دارای مردمانی فرهنگ‌دوست است تا جایی که هر ساله چندین جشنواره مانند جشنواره موسیقی کردی و جشنواره کردی به صورت ثابت در این شهرستان برگزار می‌شود.

شهرستان سقز دارای آثار تاریخی با اهمیتی است که متاسفانه بیشتر آن‌ها در طول زمان براثر بلایای طبیعی و هجوم اقوام مجاور و ویران‌ کردن آن‌ها در زیر خاک مدفون مانده‌اند.

قلعه (کاخ‌دژ) باستانی زیویه و قلعه قپلانتو از آثار تاریخی و با ارزش است که بر اعتبار و اهمیت آثار تاریخی این منطقه افزوده‌ است.
استان در 63 کیلومتری جنوب شهر سقز در مسیر جاده مریوان قرار گرفته و از اهمیت بازرگانی خاصی در استان برخوردار است. >دریاچه سد شهید کاظمی یکی دیگر از جاذبه‌های شهرستان سقز است که در 62 کیلومتری شمال شهر و بین شهرستان‌های سقز و بوکان قرار گرفته است، طول متوسط آن 6 کیلومتر و حجم مخزن آن 48 میلیون مترمکعب است. سقز تامین می‌شود.
 
شهرستان سقز دارای سه بخش به نامهای مرکزی ، زیویه و سرشیو می باشد.

1- بخش مرکزی شامل دهستانهای :

    میرده به مرکزیت روستای میرده
    ترجان به مرکزیت روستای قهرآباد سفلی
    تموغه به مرکزیت روستای تموغه
    سرا به مرکزیت روستای سرا

2- بخش سرشیو شامل دهستانهای :

    چهل چشمه غربی به مرکزیت دگاگاه
    ذوالفقار به مرکزیت حسن سالاران

3- بخش زیویه شامل دهستانهای :

    امام به مرکزیت روستای سنته
    تیلکو به مرکزیت روستای ایرانخواه
    خورخوره به مرکزیت روستای خورخوره
    صاحب به مرکزیت صاحب
 

مسجد دومناره

مسجد دومناره در خیابان امام و در بافت قدیمی سقز واقع شده است اما تاریخ دقیق از ساخت این مسجد وجود ندارد؛ اهالی محل ساخت آن را به شیخ حسن مولان‌آباد از علمای سابق مذهبی منطقه نسبت می‌دهند که احتمال دارد در اواخر دوره افشاریه و اوایل زندیه ساخته شده باشد این مسجد دارای شبستانی به چهار ستون قطور چوبی به نشانه چهار خلیفه اهل سنت است که در ضلع جنوب‌غربی، ایوان ستون‌دار ساخته شده و در بالای آن نیز دو مناره قرار دارد و به همین دلیل به مسجد دو مناره شهرت پیدا کرده است.

 
گل، سنگ‌های لاشه، چوب و ... است در تزیینات مناره از کاشی‌ها و آجرکاری‌های معقلی استفاده شده است.

احتمالاً حوض‌خانه مسجد که گنبدی بر فراز آن قرار دارد و محل وضوی نمازگزاران است قدیمی‌تر از مسجد کنونی و متعلق به دوران صفویه است در دیوارهای مسجد از کاشی‌های صابونکی با طرح سرو کار، استاد علی اصفهانی استفاده شده است.

زیویه

قلعه (کاخ دژ) باستانی زیویه بر روی یکی از کوه‌های نسبتاً مرتفع در 55 کیلومتری جنوب شرقی شهر سقز در روستای زیویه واقع شده و حدود 700 سال پیش از میلاد در دوره حکومت اقوام ماد و مانایی ساخته شده است.

زیویه هم از نظر معماری و هم از نظر آثار هنری یکی از شاخص‌ترین و با ارزش‌ترین مکان‌های دوره تاریخی محسوب می‌‌شود؛ طی چند فصل کاوش‌های علمی و باستان‌شناسی که سال 1354 تا سال 1380 ادامه داشته است نتایج قابل توجهی در زمینه شناخت معماری آن به دست آمده است.

 
باستان است که با استحکامی بی‌نظیر بر بالای کوه و بر روی غار وسیع و تماشایی زیویه در ارتفاع یک‌هزار و 835 متری از سطح دریا ‌بنا شده است.

دیوارهای بنا با سنگ‌های مخصوص تراشیده شده و دیوار خشتی بر روی پی‌ها با مقیاس‌های دقیق هندسی و معادلات ریاضی ساخته شده است.

ساختمان سه طبقه به شکل ساختمان‌های مهندسی‌ساز امروزی است و دارای پنجره و راهروهای متعدد و خیلی بزرگ، ایوان یا بالکنی زیبا و جالب، 12 سرستون سنگی با چند ستون سنگی و دو دروازه سنگی حجاری شده بسیار بزرگ است.

بازارچه مرزی سیف سقز

بازارچه سیف سقز محوطه‌ای است واقع در 60 کیلومتری جاده سقز مریوان که از سال 77 فعالیت خود را در زمینه صادرات و واردات شروع کرده است.

بازارچه سیف در زمینی به مساحت یک‌ هکتار در نقطه صفر مرزی از طرف ایران به روستای بسطام و آخرین روستای منتهی به آن از طرف عراق میشیاو و یا همان دره شیلیر قرار گرفته است.

احداث این بازارچه یکی از مهم‌ترین اقدامات برای ایجاد اشتغال در منطقه طی سال‌های اخیر بوده است و علیرغم کمبودها و محدودیت‌های فراوان رفاهی و خدماتی روند گسترش مبادلات در این بازارچه و استقبال تجار و پیله‌وران از آن قابل توجه است.

در مورد تاریخ ساخت این شهر روایت‌های گوناگونی وجود دارد تا جایی که تاریخ ساخت آن را به هزاره هفتم قبل از میلاد نسبت می‌دهند. عده‌ای از مورخین با استناد به آثار باستانی زیویه معتقدند که این شهر در نخستین اتحاد ماد با نام ایزیرتا نامیده شده و پایتخت مادها بوده است و توسط مادها استحکاماتی در آن ساخته شده است که زیویه و آرماییت "قپلانتو" از آن جمله هستند.

گروهی از مورخین نیز معتقدند که بعد از هجوم «سارکن دوم» پادشاه آشور به سرزمین ماد که منجر به گریز مادها به سوی همدان شده سکاها به سقز آمدند و آن را به عنوان پایتخت خود برگزیدند. نام امروز این شهر از قوم سکه سکا اسکیت ساکز سکز به یادگار مانده است.

در زمانی که حکومت‌های محلی در مناطق مختلف ایران حاکمیت می‌کردند در شهرستان سقز نیز حکومت اردلان‌ها برای مدتی مدید ادامه داشت.

 
شهرستان به عنوان شهرستان ویژه و توجه خاص مسئولان به ایجاد زیرساخت‌های گردشگری و توسعه‌ای در آن بستر را برای حضور بیش از پیش گردشگران و مسافران به ویژه در ایام تعطیلات نوروزی و تابستانی به این دیار افزایش داده است.