فین یکی از شهرهای استان هرمزگان در جنوب ایران است که در بخش فین شهرستان بندرعباس قرار دارد.
باغشهر فین در شمال‌غربی در فاصله ۹۵ کیلومتری بندرعباس قرار دارد. این شهر با دارا بودن فضای وسیعی نخلستان متراکم و خیابان‌های عموماً عاری از بدنه ساختمانی به عنوان یکی از نمونه‌های نادر و واقعی باغشهر در سطح کشور است.
اغلب اماکن شهر در میان نخلستان‌ها احداث شده به‌طوری‌که خیابان‌ها و دسترسی‌های شهر به مثابه شبکه‌های ارتباطی یک پارک بزرگ مورد استفاده اهالی شهر قرار دارد.
برخورداری فین از شبکه جاده‌ای و ریلی و دارا بودن مجموعه‌ای از پتانسیل‌های گردشگری شامل جاذبه‌های طبیعی (آبشار، نقاط ارتفاعی، نخیلات و ...) جاذبه‌های تاریخی (قلعه فین، آسیاب و ...) و فضاهای انسان ساخت (مجموعه استخر، حمام‌ها و ...) باعث شده تا فین از سایر نقاط متمایز شود.
فین تا سال ۱۳۰۸ه. ش زیرنظر ایالات فارس بوده و از آن به بعد به بندرعباس ملحق شد.
بر اساس آخرین تقسیمات کشور جمهوری اسلامی ایران روستای فین از سال ۱۳۷۶ به همراه سه روستای مارُم، گَرتُمْب و حسین‌آباد به عنوان شهر شناخته شده است.
این شهر با ۲۴۶۲ نفر و مساحت ۲۹۴۰/۷۷۸ هکتار در شمال غربی شهرستان بندرعباس و در مختصات جغرافیایی ۵۱ و ۵۵ تا ۵۴ و ۵۵ طول شرقی و ۳۷ و ۲۷ و ۳۸ و ۲۷ عرض شمالی در فاصله ۹۵کیلومتری بندرعباس واقع شده است.
آثار تاریخی و جاذبه‌های گردشگری
در ادامه به آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری فین اشاره شده است:
-قلعه فین
-حمام فین
-مسجد امام حسین (علیه السلام)
-استخر
-آبشار مارم (چربه)
-مسجد صاحب الامر
-مسجد رفیع الدینی
-مسجد سید احمد
-مسجد امیرالمؤمنین
-بقعه شیخ کمال الدین عباس
-غیب
-شاه نعمت‌الله
-قتال
-بی‌بی سوره دان
-خواجه خضر
-منبر کل خیری
-قدمتگاه حضرت
-مهدیه
-منبر شیخ غلام
-چهار برکه
-برکه بند کر
-برکهٔ لردگوری
-برکه گمبرو
-حسینیه زین العابدین
-قدم‌گاه امام رضا محله پابرکه
-گردن باریک
-سنگ آسیاب چهار برکه
-گنو
جمعیت
جمعیت شهر فین طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵، برابر با ۳۹۷۶ نفر بوده‌است.
فین هرمزگان قبل از اسلام
اماکن موجود در فین و روستاهای اطراف آن نشان دهنده پیشینۀ تاریخی این شهر به زمان هخامنشیان است. هرچند تا به حال آتشکده ای در محدوده ی فین دیده نشده است اما در این مطلب که دین و آیین رسمی مردم آن روزگار زرتشت بوده است نباید شک کرد. زیرا مردم قبل از اسلام یا کاملا بی دین بودند و یا دین و آئینی که داشتند جز زرتشت نبوده است.در مصاحبه حضوری نگارنده با عبدالحمید ترابی و همچنین در کتاب "فین و مارم" چنین آماده است که؛ در تمام منطقه فین و مارم هرجا که شخم زده می شود آثاری از گور مردم قدیم که همه غیر اسلامی هستند، مشاهده می شود.
در محدوده ملک حسن یداک و غلامحسین برموز در مارم سر یک کوه یا پائین تر از آن و در فین هم همینطور در محدوده معروف به گردن باریک اثر مورد علاقه محمود سالاری در کمرکش کوه نه چندان مرتفع که تپه بلندی است، چندی از دوستان من باب تفریح و یا کنجکاوی چند قبر را خاک برداری کرده بودند، گورگاه کاملا غیر اسلامی و دو عدد شیشه که البته آثار شیشه بود در بالا و پائین گور مشاهده می شد. در همین فین لردگوری وجود دارد که "گوُر" در اصطلاح محلی به اهالی هند گفته می شود. چون در این محدوده سابقه ندارد که گور از هندوستان آمده باشند، لذا مردم بعد از اسلام، غیر اسلامی های ساکن را گوربروزن (جوز) می خواندند و گاهی هم کلمه کانی به آنان اطلاق می شد.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
در حال حاضر نظری در این مطلب ارسال نشده است.
