زندگی نامه:
بابک فردوسی مهندس سیستم ایرانی-آمریکایی است که در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا فعالیت می‌کند. بابک فردوسی در ۷ نوامبر ۱۹۷۹ در شهر فیلادلفیا در ایالت پنسیلوانیا به دنیا آمد. پدر وی اهل ایران و مادرش بزرگ‌شدهٔ آمریکا است. خانوادهٔ فردوسی پس از به دنیا آمدن وی به منطقهٔ خلیج سن فرانسیسکو مهاجرت کردند. خانوادهٔ او بار دیگر در سال ۱۹۹۱ به توکیو نقل مکان کردند. درآن‌جا بابک در یک مدرسهٔ انگلیسی‌زبان تحصیل خود را در مقطع دبیرستان به پایان برد.
وی پس از قبولی در مقطع دبیرستان -در سال ۱۹۹۷- در دانشگاه واشینگتون نام‌نویسی کرد. او که از کودکی رویای رسیدن به بالاترین درجات رشتهٔ هواوفضا را در سر داشت، موفق شد تا از دانشگاه واشینگتن در همین رشته فارغ‌التحصیل شود. وی در همان سال‌ها زیر نظر برندهٔ نوبل فیزیک، هانس جرج دهملت، به‌عنوان یکی از اعضای تیم تحقیقاتی فعالیت می‌کرد.
فعالیت حرفه ای:
بابک فردوسی در سال ۲۰۰۱ در مؤسسه فناوری ماساچوست در رشتهٔ هواوفضا ثبت نام کرد و در آن‌جا به گروه Lean Aerospace Initiative پیوست. وی تا سال ۲۰۰۳ در این گروه باقی‌ماند. بابک فردوسی پس از جدا شدن از گروه LAI، در سمت مهندس در آزمایشگاه پیشرانه جت در سازمان ناسا مشغول به فعالیت شد و در پروژهٔ مریخ‌نورد کنجکاوی شرکت داشت. او همچنین در پروژه کاوشگر کاسینی-هویگنس به‌عنوان یکی از اعضای آن پروژه فعالیت می‌کرد.
«فردوسی»، یکی از اعضای آزمایشگاه علمی مریخ در JPL بود که به‌عنوان برنامه‌ریز عملیات، و کمی پس از واردشدن روبات از مرحله مطالعاتی به مرحله عملیاتی، به پروژه پیوست. این آزمایشگاه پس از ١٠ سال، مطالعه و تحقیق و به گفته «فردوسی»، فداکاری، توانست کاوشگر کنجکاوی (Curiosity Rover) را با موفقیت بر سطح مریخ بنشاند؛ روباتی به بزرگی یک خودرو که با هدف مطالعه در مورد آب‌و‌هوای مریخی و ساختار ژئولوژیکی آن، بررسی احتمال وجود حیات میکروبی در حفره گیل (منطقه فرود کنجکاوی)، بررسی نقش آب در گذشته مریخ و میزان قابلیت پشتیبانی محیط این سیاره از حیات برای آماده‌سازی مأموریت‌های انسانی به مریخ، راهی سیاره سرخ سامانه خورشیدی شد.
فردوسی پس از نشاندن موفقیت آمیز کنجکاوی بر سطح مریخ در فضای مجازی و اینترنت با استقبال بسیار زیادی مواجه شد بطوریکه در طول 10 دقیقه نشستن کنکجاوی بر سطح مریخ تعداد فالوئرهای وی در یوتیوب از 200 نفر به 10 هزار نفر رسید.
موارد ویژه:
هفت دقیقه وحشت همان هفت دقیقه ای است که ربات کنجکاوی قرار بود روی مریخ فرود بیاید. تنها کاری که در این هفت دقیقه از مهندسان برمی‌آمد، انتظاری کشنده بود تا «کنجکاوی» با خانه‌اش در پایگاه فضایی کیپ‌کاناورال تماس بگیرد و از فرود و سلامتی‌اش خبر دهد. شاید این هفت دقیقه بر تمامی مهندسان و متخصصانی که در ١٠ سال گذشته در طراحی و ساخت و برنامه‌ریزی این پروژه نقش داشته‌اند، به اندازه یک عمر گذشته باشد، اما نتیجه این انتظارِ دلهره‌آور، فریاد شادی بود و اشک شوق و شهرتی جهانی برای مأموریتی ٢,٥ میلیارد دلاری. روباتی همه‌فن‌حریف، تیم کنترل‌کننده روبات و یک مهندس جوان ایرانی-آمریکایی که به واسطه واکنش احساسی و چشمان اشکبارش در لحظه فرود، قرارگیری مناسبش مقابلِ دوربین‌ها حین پخش زنده عملیات فرودآوردن کاوشگر کنجکاوی ناسا روی سیاره مریخ و همچنین مدل ویژه موهایش که مخصوص این مأموریت آن را آراسته بود، به‌ناگهان به چهره‌ای مشهور و جهانی تبدیل شد.
موهای او که در دو سمت سرش با طرح چند ستاره تراشیده شده با رگه های آبی و قرمز در وسط سرش، حدس زدن در مورد شغل او را کمی سخت می کند.
تا به حال کارمندان ناسا به این شهرت داشتند که تنها در رشته تخصصی خود
تبحر دارند و در دیگر زمینه ها، از جمله روابط اجتماعی بسیار ناتوان و یک
بعدی هستند. پس از پخش زنده فرود آوردن کاوشگر ناسا از مرکز کنترل ناسا،
این تصویر کلیشه ای ناگهان تغییر کرد.
به شهرت رسیدن بابک فردوسی نیز سریع و غافل گیرکننده بود. دنبال کنندگان او در توئیتر در مدتی کوتاه از 200 نفر به 46 هزار نفر رسیدند. او خود نیز از این استقبال وسیع در اینترنت تعجب کرده و در گفت و گویی با روزنامه لوس آنجلس تایمز می گوید:
«هیچ وقت فکر نمی کردم که مدل مو بتواند برای فضانوردی اینقدر مفید باشد. اما اینکه موهای من باعث می شود که جوانان تصور جذابتری نسبت به علم داشته باشند، مرا خوشحال می کند.»
نکته جالب در مورد این فردوسی معاصر این است که او برای هر ماموریت جدید در ناسا مدل موهای خود را عوض می کند و آخرین مدل مویش که به افتخار ماموریت 2/5 میلیارد دلاری کنجکاوی است، طرفداران زیادی در سراسر دنیا پیدا کرده است. مدلی که او را به مرد موهاکی١ ناسا تبدیل کرد.
شهرت او در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، حتی کاخ سفید را نیز به واکنش وادار کرد و «باراک اوباما» در پیام تبریکش به تیم کنجکاوی، به شهرت مرد موهاکی اشاره کرد و گفت: «... به‌نظر می‌رسد ناسا از دوران پیراهن‌های سفید و عینک‌های تیره فاصله گرفته است. شما در ناسا، خیلی جذاب‌تر از قبل شده‌اید...».
