فریدا کالو نقاش مکزیکی و یکی از زنان نامدار تاریخ هنر معاصر است. او به‌ویژه به‌خاطر خودنگاره های هنرمندانه‌اش، مشهور است.
فریدا کالو (Frida Kahlo)، هنرمند نقاش اهل مکزیک بود که به‌عنوان یکی از افراد مشهور جنبش فمینیسم شناخته می‌شود.
زندگینامه فریدا کالو
فریدا کالو یکی از پیشروترین زنان تاریخ هنر بود. که در نگاه غمگینش جساراتی ستودنی نهفته بود.
کالو در ۶ ژوئیه سال ۱۹۰۷ در شهر کویاکاون ایالت مکزیکوسیتی متولد شد. پدر او، ویلهلم که به گیلرمو نیز معروف است، یک عکاس آلمانی بود که به مکزیک مهاجرت نمود و در آنجا با مادر فریدا ملاقات کرد. فریدا کالو دو خواهر بزرگتر به نام‌های ماتیلد و آدریانا دارد، همچنین خواهر کوچکترش، کریستینا یک سال بعد از او به دنیا آمد. در حدود شش سالگی کالو به بیماری فلج اطفال مبتلا شد و ۹ ماه خانه‌نشین شد. در حالی که دوره بهبودی را پشت سر می‌گذاشت، هنگام راه رفتن لنگ می‌زد چراکه پای راستش آسیب زیادی دیده بود. در چنین شرایطی پدرش برای بدست آوردن سلامتی فریدا، او را به فوتبال بازی کردن، شنا و حتی کشتی گرفتن تشویق نمود. حرکات غیر معمول برای دختری که می خواهد خود را به دنیا نشان دهد.سپس در سال ۱۹۹۲ کالو در مدرسه مشهور آمادگی ملی ثبت نام کرد. او از معدود دانش آموزان دختر این مدرسه بود و به دلیل روحیه ویژه و عشق به لباس‌های رنگی، سنتی و جواهرات شهرت پیدا کرده بود. در همین دوران با گروهی از دانش آموزان متفکر هم کلام شد و تمایلات سیاسی پیدا کرد، بنابراین به لیگ کمونیست جوان پیوست.
تصادف فریدا کالو
در هفدهم سپتامبر سال ۱۹۲۵ میلادی کالو و یکی از دوستان مدرسه‌اش به نام گومز آریاس با اتوبوسی در حال سفری کوتاه بودند که با اتومبیلی دیگر تصادف کردند. هنگام برخورد میله ای فولادی به لگن او وارد شد، همچنین چندین مجروحیت جدی از جمله شکستگی ستون فقرات و لگن را تجربه نمود. این شوک برای والدینش به حدی سنگین بود که هیچکدام قادر به دیدن فریدا نبودند. مادرش خانه‌نشین و پدرش نیز به بیماری سختی دچار شد. تنها ماتیلد و چند دوست او، کسانی بودند که او را در بیمارستان ملاقات می‌کردند.
پس از چندین هفته در بیمارستان بستری شد و پس از بهبودی کامل به خانه بازگشت. فریدا ماه‌های زیادی را در خانه گذراند و از درد شدیدی از سر تا پا رنج می‌برد. او در دوران نقاهت خود نقاشی را آغاز نمود و چهره خود را کشید و پس از اتمام به گومز آریاس هدیه کرد.
در این حادثه خطرناک فریدا کالو به شدت مجروح شد اما او زنده ماند تا یکی از بزرگترین هنرمندان تمام دوران شود.
ازدواج فریدا کالو با دیه‌گو ریورا
در سال ۱۹۲۹، فریدا و دیه‌گو ریوِرا، نقاش معروف مکزیکی با یکدیگر ازدواج کردند. فریدا و ریورا برای اولین بار در سال ۱۹۲۲، زمانی‌که دیه‌گو برای انجام پروژه‌ای به دبیرستان فریدا رفت، آشنا شدند.
فریدا اغلب هنگامی‌که دیه‌گو ریورا مشغول کشیدن نقاشی خلقت بر روی دیوارِ سالن سخنرانی مدرسه بود، به تماشای او می‌نشست. بر اساس برخی از مستندات او به یکی از دوستانش گفته بود که روزی فرزند دیه‌گو ریورا را به دنیا خواهد آورد.فریدا در سال ۱۹۲۸ با دیه‌گو ریورا ارتباط خود را از سر گرفت. دیه‌گو آثار هنری فریدا را تحسین می‌کرد و این دو رابطه‌ی خود را آغاز کردند. در سال‌های اول فریدا کالو، ریورا را در ماموریت‌ها و پروژه‌هایی که در شهرهای مختلف داشت همراهی می‌کرد.
در سال ۱۹۳۰، آنها در سانفرانسیسکو در کالیفرنیا زندگی می‌کردند. سپس برای نمایش آثار ریورا در موزه‌ی هنرهای معاصر به نیویورک رفتند. آنها بعدها به دلیل پروژه‌ی ریورا با موسسه‌ی هنری دیترویت به این شهر نقل مکان کردند.
در سال ۱۹۳۳ زندگی فریداکالو و دیه‌گو ریورا در نیویورک سیتی با جنجال‌های زیادی روبه‌رو شد. در آن زمان ریورا پروژه‌ای برای نلسون راکفلر انجام می‌داد. نام این نقاشی دیواری مرد در چهار راه بود که در ساختمان RCA در راکفلر سنتر کشیده شد.
اما پس از آن‌که ریورا پرتره ولادیمیر لِنین، رهبر کمونیست را در این نقاشی کشید، راکفلر این پروژه را متوقف کرد. بعدا روی این تصویر نقاشی دیگری کشیده شد.
چند ماه پس از این ماجرا، این زوج به مکزیک بازگشتند و در سن آنجل زندگی خود را ادامه دادند. زندگی این دو دوام زیادی نداشت. آنها جدا از یکدیگر زندگی می‌کردند اما در استودیو‌های سن آنجل درکنار هم ظاهر می‌شدند.فریدا از خیانت‌های دیه‌گو و رابطه‌اش با خواهرش کریستینا دلخور بود. در جواب این خیانت‌ها فریدا موهای بلند و سیاه معروفش را کوتاه کرد. او دوست داشت فرزندی داشته باشد اما در سال ۱۹۳۴ یک سقط جنین را تجربه کرد که موجب ناراحتی فراوان او شد.
فریدا و دیه‌گو مدت‌های زیادی از هم جدا بودند اما در سال ۱۹۳۷ برای کمک به لیون تروتسکی، کمونیست تبعیدی اهل شوروی و همسرش ناتالیا با یکدیگر همکاری کردند.
در سال ۱۹۳۷، زمانی‌که تروتسکی پناهندگی مکزیک را دریافت کرد، به همراه همسرش درخانه‌ی آبی (خانه‌ی دوران کودکی فریدا کالو) در کنار آنها ساکن شد. تروتسکی که رقیب جوزف، استالین رهبر شوروی بود، از اینکه توسط او ترور شود، وحشت داشت. گفته می‌شود تروتسکی و فریدا کالو در این مدت با یکدیگر رابطه‌ی کوتاه مدتی داشتند.
فریدا در سال ۱۹۳۹ از دیه‌گو ریورا طلاق گرفت. البته این جدایی مدت زیادی طول نکشید و آنها در سال ۱۹۴۰ مجددا با یکدیگر ازدواج کردند. آنها مدت زیادی جدا از هم زندگی کردند و هرکدام در طی سال‌ها با افراد دیگری رابطه داشتند.
زندگی هنری فریدا کالو
در حالی که او هرگز خود را یک هنرمند سورئالیست نمی‌دانست، اما در سال ۱۹۳۸ با یکی از چهره های اصلی جنبش هنری و ادبی این مکتب به نام آندرا برتون دوست شد. در همان سال وی یک نمایشگاه بزرگ در گالری نیویورک سیتی برگزار کرد و حدود نیمی از آثار خود را به فروش رساند. همچنین به علت آثار فوق العاده‌اش توانست دو حکم هیئت داوری از سردبیر معروف به نام Clare Boothe Luce دریافت کند. در سال سال ۱۹۳۹ کالو مدتی را در پاریس گذراند و بخشی از نقاشی‌های خود را به نمایش گذاشت، به علاوه با هنرمندانی مانند مارسل دو شامپ و پابلو پیکاسو دیدار کرد.
کالو در سال ۱۹۴۱ با حکمی که از سوی دولت مکزیک دریافت کرد به ۵ چهره زن برتر در این کشور تبدیل شد. در همین دوران بود که پدرش را از دست داد، در حالی که هنوز از مشکلات مزمن سلامتی رنج می‌برد. علیرغم چالش‌های شخصی، کارهای او به محبوبیت فراوانی رسیدند و در این دوران نمایشگاه‌های گروهی متعددی را برگزار کرد.
با این حال در سال ۱۹۵۳، فریدا کالو توانست مجوز برگزاری نمایشگاه انفرادی را در مکزیک دریافت کنید. فعالیت‌های او به عنوان یک هنرمند زن خلاق مورد توجه جنبش‌های فمینیستی در دهه ۷۰ میلادی قرار گرفت و بررسی‌های مختلفی در این خصوص صورت گرفت.
مشهورترین نقاشی های کالو
بسیاری از آثار کالو پرتره بودند اما چند مورد از برجسته‌ترین آثار وی شامل موارد زیر است:
فریدا و دیگو ریورا Frieda and Diego Rivera 1931
کالو این نقاشی را در ششمین نمایشگاه سالانه انجمن هنرمندان زن سانفرانسیسکو به نمایش درآورد. در این اثر فریدا کالو دست دیگو را گرفته درحالی که بوم نقاشی در دست دیگر اوست. این نقاشی حدودا دو سال بعد از ازدواج آنها کشیده شده و هم‌اکنون در موزه هنرهای مدرن سانفرانسیسکو نگهداری می شود.
بیمارستان هنری فورد Henry Ford Hospital 1932
در سال ۱۹۳۲ کالو عناصر گرافیکی و سورئالیستی را در کار خود گنجاند. این اثر نیز نقاشی اول مشهور او نیز کاملا شخصی بود و داستان سقط جنین دوم او را بازگو می‌کند. در این نقاشی فریدا خودش را در بیمارستان هنری فورد به تصویر می‌کشد که به روی تخت برهنه با خونریزی در بستر افتاده است. این نقاشی فضایی بسیار دلهره آور دارد؛ بدن پیچ خورده و تخت بهم ریخته است. احساس ناتوانی و قطع ارتباط به شما القا می‌شود که البته با نحوه رنگ آمیزی ماهرانه‌ای همراه شده است. این نقاشی بازتابی هنرمندانه می‌باشد از آنچه فریدا کالو هنگام سقط جنین احساس کرده بود. این نقاشی واقعیت و خیال را باهم مخلوط کرده و با چنین سبک ساده‌ای به نمایش درآمده است.
خودکشی دوروتی هیل The Suicide of Dorothy Hale 1939
از کالو خواسته شد تا نقاشی از دوروتی هیل بکشد که پس از کشته شدن همسرش در یک تصادف، خودکشی کرده بود. Clare Boothe Luce که از دوستان نزدیک دوروتی بود، در ازای ۴۰۰ دلار خواست تا فریدا نقاشی از او بکشد. لوس میخواست نقاشی را به مادر دوروتی هدیه کند اما وقتی با این پرتره روبرو شد، دچار بهت و نگرانی گردید. این نقاشی یکی از تکان‌دهنده‌ترین و جنجالی‌ترین نقاشی فریدا است که جرئیات هر مرحله از خودکشی هیل را به تصویر می‌کشد. این اثر به صورت ناشناس به موزه هنر ققنوس اهدا کرد و در معرض نمایش عموم قرار گرفت.
دو فریدا The Two Fridas 1939
این نقاشی اندکی پس از طلاق وی با دیگو ریورا کشیده شد. این پرتره دو شخصیت متفاوت از فریدا را نشان می دهد. یکی لباس سنتی به تن کرده با قلبی شکسته در کنار یک فریدا با لباس امروزی، مدرن و مستقل نشسته است. او در این مورد گفت که ناشی از خاظره یک دوست کودکی خیالی است، البته بعدها اعلام نمود که با جدایی از دیگو احساس ناامیدی و تنهایی بر این نقاشی اثرگذار بود. در حال حاضر نقاشی The Two Fridas در موزه Frida Kahlo در Coyocan مکزیک به نمایش عموم درآمده است.
ستون شکسته The Broken Column 1944
کالو چالش های جسمی خود را از طریق هنر خود با این نقاشی به اشتراک گذاشته و ستون فقرات خود را به عنوان یک ستون تزئینی خرد شده نشان داده است. درد و رنج موضوعی ثابت در سبک نقاشی فریدا امی‌باشد. در این نقاشی او در و رنج خود را به روشی ساده اما ترسناک بیان کرد. میخ‌هایی به صورت و تمام بدن او وارد شده‌اند و ترکیب رنجور و دلهره آوری به وجود آمده است.
پایان زندگی فریدا کالو
فریدا کالو در تاریخ ۱۳ جولای ۱۹۵۴، یک هفته پس از تولد ۴۷ سالگی‌اش در خانه‌ی آبی محبوبش از دنیا رفت. درباره‌ی مرگ فریدا گمانه‌زنی‌های بسیاری وجود دارد. گفته می‌شود علت مرگ او آمبولی ریه بوده است اما داستان‌هایی هم درباره‌ی احتمال خودکشی وجود دارد.
در دهه‌ی ۱۹۵۰ فریدا کالو دچار مشکلات جدی جسمی شد. پزشکان بیماری قانقاریا را در پای راست او تخشیص دادند. پس از آن فریدا به مدت ۹ ماه در بیمارستان بستری بود و تحت عمل‌های جرای زیادی قرار گرفت. او در این مدت علیرغم اینکه نمی‌توانست به‌راحتی حرکت کند، به نقاشی کردن و حمایت از جنبش‌های سیاسی ادامه داد.
در سال ۱۹۵۳، پزشکان مجبور شدند برای جلوگیری از گسترش قانقاریا پای راست او را قطع کنند. فریدا پس از قطع شدن پای راستش دچار افسردگی شد. او به دلیل شرایط وخیم جسمانی در آوریل ۱۹۵۴ دوباره به بیمارستان بازگشت. البته برخی از گزارشات علت بستری شدن فریدا را خودکشی می‌دانند.
او دو ماه بعد به علت ذات‌الریه در بیمارستان بستری شد. فریدا هرگز اجازه نداد شرایط بد فیزیکی مانع فعالیت‌های سیاسی‌اش شود. آخرین حضور او در جمع مردم در تاریخ ۲ جولای در تظاهراتی علیه سرنگونی خاکوبو آرنز (Jacobo Arbenz) رئیس‌جمهور گواتمالا بود. این سرنگونی با حمایت آمریکا اتفاق افتاد.
فیلم هایی درباره فریدا کالو
در سال ۲۰۰۲، فیلم سینمایی فریدا با بازی سلما هایک و به کارگردانی جولی تِیمور اکران شد. در این فیلم سلما هایک در نقش فریدا و آلفرد مولینا در نقش ریورا بازی کردند. فیلم فریدا نامزد ۶ جایزه اسکار شد و اسکار بهترین گریم و موسیقی متن را از آن خود کرد.
موزه فریدا کالو
خانه‌ی پدری فریدا کالو، جایی که فریدا در آن به‌دنیا آمد و بزرگ شد، بعدها به‌عنوان خانه‌ی آبی (Blue House) یا کاسا آزول (Casa Azul) شهرت پیدا کرد. این خانه در سال ۱۹۵۸ به‌عنوان یک موزه افتتاح شد.
این موزه در کویوآکان در مکزیکوسیتی قرار دارد و آثار دست‌سازی از این هنرمند به‌همراه برخی از بهترین نقاشی‌هایش مانند ویوا لا ویدا (۱۹۵۴)، فریدا و سزارین (۱۹۳۱) و پرتره‌ی پدرم ویلهلم کالو (۱۹۵۲) را در خود جای داده است.
کتاب هایی درباره فریدا کالو
در سال ۱۹۸۳، هایدن هِرِرا کتابی با عنوان فریدا: بیوگرافی فریدا کالو نوشت. این کتاب از دوران کودکی فریدا، تصادف، زندگی هنری، ازدواجش با دیه‌گو ریورا، ارتباطش با حذب کمونیست و روابط عاشقانه‌اش را بیان می‌کند.
