مهروماه

ترنس تائو

ترنس تائو یک ریاضی دان چینی آمریکایی با بهره هوشی باورنکردنی 230 است که باهوش ترین انسان جهان شناخته می شود. وی در سن 8 سالگی آزمون استعداد تحصیلی ایالات متحده را با نمره فوق العاده 760 بدست آوردو در سن 20 سالگی مدرک دکترای خود را از دانشگاه پرینستون دریافت نمود و سپس در سن 24 سالگی به جوان ترین استاد تمام دانشگاه یو سی ال ای در طول تاریخ تبدیل شد.

ترنس چی شن تائو (به انگلیسی: Terence Chi-Shen Tao) ریاضیدان استرالیایی است که روی تحلیل هارمونیک، معادلات دیفرانسیل پاره‌ای، ماتریس‌های تصادفی، نظریه ارگودیک رمزی، ترکیبیات و نظریه اعداد تحلیلی کار می‌کند. او در حال حاضر استاد دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس است. عدد اردوش او ۲ است.

او برنده جایزه فیلدز ۲۰۰۶ است.

کودکی نابغه بود و در ۲۴ سالگی به استادی تمام دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس رسید. والدین او هر دو از نژاد کانتون هستند. پدرش به مطبوعات گفته‌است که او در دو سالگی سعی داشت به کودکی پنج ساله انگلیسی و ریاضی بیاموزد. او در دو سالگی حساب مقدماتی را نزد خود آموخت. او جوانترین فردی است که تا کنون در المپیاد جهانی ریاضی مدال گرفته‌است. وی در ۱۲ سالگی توانست در این المپیاد مدال برنز بگیرد. او هنگامی مدال طلا گرفت که هنوز ۱۳ سال اش نشده بود. او در ۱۸ سالگی مدرک لیسانس و فوق لیسانس خود را از دانشگاه فلیندرز دریافت کرد.

وی مدرک دکترای خود را در سن ۲۱ سالگی از دانشگاه پرینستون آمریکا دریافت کرده‌است.

ریاضی فقط نمره، امتحان و فرمول نیست

هنگامی که عددها را خوب یادگرفتید، در واقع شما دیگر عددها را نمی‎خوانید، همان‌گونه که موقع خواندن یک کتاب کاری بیشتر از خواندن کلمه‌ها انجام می‌دهید. شما معانی را می‎خوانید. (ویلیام دوبوآ)

هنگامی که شما ریاضی را به عنوان یک دانش‌آموز یا دانشجوی کارشناسی می‌آموزید، معمولا نمره و معدل اهمیت زیادی برای شما دارند، همچنین امتحاناتی که در آنها بیشتر بر به‌خاطر سپردن روش‎ها و تکنیک‌های حل مساله تکیه می‎شود تا به فهم مفاهیم یا فهم بصری و شهودی.

برای این مساله دلیل‌های زیادی می‎توان برشمرد، از جمله: حجم زیادی از نظریه‎ها و تکنیک‎ها باید آموخته شود تا یک نفر واقعا بتواند موضوعات مختلف ریاضی را مطالعه کند (همان‌طور که برای نواختن یک ساز، تمرین زیادی لازم است). مهم نیست چه‌قدر استعداد ریاضی یا شهود بالا دارید، اگر شما نتوانید مثلا یک انتگرال چندگانه را محاسبه کنید، یا معادله‎های ماتریسی را حساب کنید، یا تعریف‌های مجرد را بفهمید، یا اینکه بتوانید به‎طور صحیح از استقرا برای اثبات یک مساله استفاده کنید، بعید است که در آینده بتوانید در تحصیل ریاضی در مقطع‎های بالاتر موفق باشند.

با این حال، هنگامی که شما پا به مقطع تحصیلات تکمیلی می‎گذارید با سطح بالاتری از آموزش ریاضی مواجه خواهید شد (و مهم‌تر این که، انجام می‌دهید) که به استعداد و شهود بیشتر و از بر کردن و مطالعه‎‎ی کمتری و یا تکرار مساله‎های تمرین شده نیاز دارد. این مساله فرد را وادار می‌کند که بعضی از عادت‌های تحصیلی دوران دبیرستان خود را ترک کند (یا حداقل ارتقا بخشد). همچنین فرد برای پیشرفت در تحصیلاتش بیش از پیش به مطالعه‌ی شخصی و خود-محور نیاز دارد تا محک‎های مصنوعی مانند امتحان و آزمون.

به‌علاوه، ازآنجایی‎که در مقطع کارشناسی و پایین‌تر فرد معمولا نظریه‎ها و مفاهیم خیلی شسته-رفته و پیشرفته را که سال‌ها و بلکه قرن‎ها روی آنها کار شده است را می‌‎آموزد، در مقطع‎های بالاتر و تحصیلات تکمیلی شاهد آخرین پیشرفت‎ها در «زندگی» خواهد بود که ممکن است به نسبت دوره‎های قبل‎تر بسیار متفاوت (و سرگرم‎کنند) باشد. (با این حال شما نمی‎توانید از دوره‎های کارشناسی و ابتدایی‌تر صرف‌نظر کنید، زیرا پیش از تلاش برای پرواز کردن باید راه رفتن را آموخت.)