مهندسی کنترل (به انگلیسی: Control engineering) گرایشی از مهندسی برق و
مهندسی مکانیک است و کاربرد گستردهای در رشتههای مهندسی هوافضا، مهندسی
شیمی و حتی اقتصاد و زیستشناسی دارد.
مهندسی کنترل به مدلسازی
ریاضی سیستمها و بررسی دینامیک آنها، و در نهایت، طراحی کنترلکنندهها
برای سیستمهای مورد نظر میپردازد. هدف از طراحی کنترلکننده واداشتن
سیستم تحت کنترل به داشتن رفتاری مطابق با رفتار مطلوب میباشد. رفتار
مطلوب میتواند معیارهای مختلفی از قبیل سرعت، دقت، مصرف سوخت، زمان و ...
باشد.
به دلیل پایهای بودن مطالب عنوان شده در این رشته، مباحث
میتواند بسیار فراتر از رشته برق و حتی رشتههای مهندسی برود. چون آنچه که
عنوان میشود اصول و مبناهای کنترل سیستمها است. میتوان این سیستم را یک
سیستم مکانیکی و یا دارای اجزای الکترونیکی و یا حتی جامعهای از انسانها
و یا رفتارهای انسانی در نظر گرفت.
مهندسی کنترل مدرن با مهندسی برق، الکترونیک،هوافضا و مهندسی کامپیوتر ارتباط نزدیکی دارد. به طوری که غالباً میتوان مدارات الکترونیکی را با تکنیکهای تئوری کنترل تفسیر کرد. در بسیاری از دانشگاهها دروس مهندسی کنترل توسط اساتید برق یا الکترونیک تدریس میشوند؛ در سایر دانشگاهها با علوم کامپیوتر در ارتباط میباشد چرا که امروزه اغلب تکنیکهای کنترل از طریق کامپیوتر پیاده سازی میشوند. قبل از رشد الکترونیک مدرن سیستمهای کنترلی توسط مهندسین مکانیک ساخته میشد که شامل فیدبک مکانیکی بوسیله پنوماتیک و هیدرولیک بود. البته برخی از این سیستمها امروزه نیز کاربرد دارند. کنترل فرایند زمینهای از کنترل میباشد که به کنترل فرایندهای شیمیایی میپردازد. در این گرایش به کنترل متغیرهای موجود در فرایندهای شیمیایی یک خط تولید پرداخته میشود. در دروس دوره کارشناسی مهندسی شیمی به این موضوع پرداخته میشود. مهندسی کنترل در زمینههای گوناگونی چون علوم، مدیریت مالی، وحتی جامعهشناسی کاربرد دارد.همچنین گرایش دینامیک پرواز و کنترل مهندسی هوافضا زیر مجموعه مهم رشته مهندسی برق-کنترل نیز می باشد. دانشجویان رشته مهندسی کنترل معمولاً با درس کنترل خطی شروع میکنند که پیش نیاز آن ریاضیات مقدماتی و تبدیل لاپلاس میباشد. در درس کنترل خطی دانشجو با آنالیز حوزه فرکانس و زمان آشنا میشود. کنترل دیجیتال و کنترل غیر خطی دروسی هستند که نیازمند تبدیل z و جبر پیشرفته میباشند.
هدف از ايجاد اين رشته بهينه سازي سيستمها، بهبود کيفيت و ارزانتر شدن فرآورده ها و گسترش ميزان توليد و ماشيني کردن بسياري از عمليات تکراري و خسته کننده دستي مي باشد. اين رشته در دوره کارشناسي، کارشناسي ارشد و دکترا در ايران ارائه مي گردد و دانش آموختگان قادرند در رشته هايي همچون الکترونيک، قدرت، مخابرات و کنترل و بيوالکترونيک به تحصيلات خود ادامه دهد.
توانایی های مورد نیاز و قابل توصیه:
با توجه به اینکه این رشته دروس رشته برق و مکانیک را داراست بنابراین قوی بودن در درس ریاضی و فیزیک از اهمیت بالایی برخوردار است.هم چنین قدرت حل مسائل و تمرکز و دقت از فاکتور های موفقیت در این رشته می باشد.
داشتن ضریب هوشی بالا و تسلط کافی بر ریاضیات، فیزیک و زبان خارجی از ضرورتهای ورود به این رشته است.