مهروماه

نمی‌دونم چم شده؟! یه جوریم، احساس می‌کنم تنهام، نمی‌دونم، روحیه ندارم، دل‌سرد شدم یا . . .
از این ناراحتم که هیچ‌کس اونجوری که باید منو درک نمی‌کنه. مقاله‌ی هفته‌ی پیش رو هم خوندم، ولی باز نگرانم. احساس می‌کنم سست شدم. چرا نمی‌تونم مثل قبل خوب تلاش کنم.
من روحیه می‌خوام، چه تیتر لوسی، آخه کی میاد بگه من روحیه می‌خوام، اینم شد مقاله آخه؟

 
دوست من حق با توئه، هیچ‌کس نمی‌یاد بگه من روحیه می‌خوام، شایدم بگه ولی حیف که ما ایرانی‌ها نمی‌گیم (اشاره به بحث آلکسی تایمیا در روانشناسی) و بلد نیستیم که احساس درونمان را به راحتی و دقیق بیان کنیم. ولی خیلی وقت‌ها فقط همین رو می‌خوایم و بس، يعني روحیه، انگیزه و انرژی. خيلي وقت‌ها به اينا نياز داريم و کلی هم دنبالش می‌گردیم، آخرش هم نمی‌تونیم پیداشون کنیم.
ولی حقیقت اینه که روحيه در درون ماست، ما باید بسازیمش، فقط باید پیداشون کنیم ولی درون خودمون. این مقاله رو آوردم اینجا، چون دوران سخت و ارزشمندیه و چون نمی‌خوایم که از دستش بدیم، برای همین باید هر 3ی اون‌ها (روحیه، انگیزه، انرژی) رو داشته باشیم. دارم، داری، داریم، فقط باید پیداش کنیم. خب بیا شروع کنیم.
سعی کنین تو این چند روز باقی‌مونده خودتون رو ناراحت یا نگران نکنین. برای هر چیزی ناراحت نشین، با به‌عهده‌گرفتن کارهایی به جز درس خوندن، خودتون رو مضطرب نکنین، اشکالی نداره اگه يه مدتي فقط درس بخونيد، هیچ‌کس به شما نمی‌گه بی‌مسئولیت! كم‌تر با دوستاتون رفت‌و‌آمد کنین و مدام به هم زنگ نزنین و کارهای هم‌دیگه رو چک نکنین، این خودش باعث میشه استرس پیدا کنید و البته وقتتون هم هدر می‌ره. این‌قدر به آرزوهای دور و دراز دنیایی و غیر دنیایی فکر نکنین، اگر ذهنتون همش مشغول فکركردن به چیزهای غیر درسی باشه، ارتباط با درس‌ها رو از دست مي‌دين و این اتفاق اصلاً خوب نیست.
علاوه بر این مدت، هيچ‌وقت دیگه هم تو زندگیتون منتظر این نباشید که یک اتفاق خاصی بیوفته تا انرژی بگیرين و نگین که من منتظرم تا انقلاب روحانی در من شکل بگیره و دگرگون بشم. معمولاً این اتفاق نمی‌افته و قانون دنیا اینه که تا نخوای، نمی‌شه. اگر آینده‌ی خوبی رو می‌خواین، پس باید خودتون اونو بسازیدش، آره، خودتون به تنهایی و از همین الآن. پس پاشو، بریم جلو و به بهترین‌ها که برای ما هست، برسیم.  
ببین رفیق، من نمی‌خواستم بیام اینجا و نصیحتت کنم، تو دیگه بزرگ شدی، خودت باید بفهمی داری چیکار می‌کنی. ولی این‌ها رو گفتم که دوباره یه «یا علی» محکم بگی و شروع کنی و تا ته مسیر با بیش‌ترین توان بخونی و کاری جز درس‌خوندن نکنی و حواست باشه که تو برای رسیدن به چیزهای بزرگی به این دنیا اومدی و نباید بگذاری سرمايه‌هات از بین بره. اینم یادت باشه که تو این مسیر مي‌توني از خدا خیلی کمک بگیری و با ایمان قوی مسیر رو ادامه بدی.

مقاله مطرح شده از کتاب همراه من است!