مهروماه

یک‌سال تمومه دارم درس می‌خونم، زحمت می‌کشم، از کلی از تفریحام گذشتم، این همه کتاب خوندم، دو میلیون تا! تست زدم ولی برای چی؟ چقدر دیگه تحمل کنم؟ نمی‌دونم چرا این هفته‌های آخر اینقدر دير می‌گذره؟ چرا تموم نمی‌شه و راحت شیم؟!
بابا به خدا خیلی سخته، کاش یکی بیاد و ما رو یه کم درک کنه!...
دوست من، همراه من، من اینجام، نگاه کن! جلو روت وایسادم، می‌خوام که کمکت کنم. بگذار این یک کوچولو دیگه رو که مونده، با هم بریم جلو و به خوبی تمومش کنیم. خسته نباشی، واقعاً این دوره خیلی سخته، برای هر کی هم که نگذرونده باشه، درکش مشکله، قبول دارم.
من این دوران رو خوب یادمه و همیشه به عنوان یکی از دوره‌های سخت و آموزنده‌ی زندگیم ازش یاد می‌کنم و می‌گم اگه این دوران رو نگذرونده بودم، شاید به خیلی چیزها نمی‌رسیدم. یادم میاد اوّلین باری که خيلي تلاش كردم و به این شکل سختي كشيدن رو تجربه كردم، سال کنکور بود. همه‌اش بايد درس می‌خوندم و مهم‌تر از اون، نباید کاری می‌کردم که مانع ادامه راهم بشه. خب مشکلات همیشه هست ولی مدیریت کردن مشکلات در کنار کنکور، کار سختی بود. خیلی وقت‌ها دعا می‌کنیم که خدايا اگر من دارم برای کنکور تلاش می‌کنم و سختی می‌کشم، دیگه چیز دیگه‌ای این وسط نباشه تا منو اذیّت کنه و مانع درس خوندن من بشه. ولی حقیقت اینه که این اتفاق نمی‌افته و ما باید یاد بگیریم که چطور تو موقعیت‌های سخت، کارهامون رو ادامه بدیم و بهترین تصمیم‌ها رو بگیریم. بعد همه‌ی این حرف‌ها، می‌خوام مژده‌ای بهتون بدم، دیگه تمومه! آخرای خطه، چند متر جلوتر خط پایانه، نزدیکای قلّه وایسادیم، داریم نفس نفس می‌زنیم، چون این آخرای راه شیب زیادی داره، خيلي سخته. ولی حیفه که تا دم قلهّ بیایم ولی به قلّه نرسیم. باید بریم بالا، ما می‌خواهیم که به قلّه‌ها برسيم، پس باید بریم بالا، باید بتونیم از وقت و امکاناتمون بهترین استفاده را کنیم. خیلی بده اگه بشینیم میان راه و فقط به بقیه نگاه کنیم که دارن میرن بالا و ما جا می‌مونیم. خوش به حال بعضی‌ها که از بقیه کم نمیارن و تا خود قلّه تلاش می‌کنن و بهش می‌رسن. هر کی رو می‌بینیم که بالای قلّه وایساده، همه‌ی این سختی‌ها رو کشیده، اون هم مجبور بوده این راه رو بره و بهای موفقیّت رو بپردازه. اگر می‌بینی دیگه از مرور و تکرار یک سری موضوع تکراری خسته شدي، خب این طبیعیه، مشکلی نداره. اگر از خستگی بشینی زمین و کاری نکنی، اون بده. اگر بگی دیگه نمی‌تونم و نری بالای قلّه، حیفه! اون وقت دیگه نه با اون بالایی‌ها می‌تونی باشی، نه... .
یه کم دیگه‌اش مونده رفیق، یه «یا علی» محکم بگو و از خدا بخواه که تو سختی‌ها کمکت کنه.
یا علی...

مقاله مطرح شده از کتاب همراه من است!