بعد از بررسی آزمون توسط دانش آموزان بخشی از سوالاتی که غلط پاسخ داده شده به علت مشکلات ساختاری است.معمولا پاسخ غلط به این دسته از سوالات مربوط به بحث آموزشی است و نیاز به تمرین بیشتر دارد.
اما گونه ی دیگری از اشتباهات در آزمون هستند که عمدتا برا اساس بی دقتی و عدم توجه کافی به سوالات رخ می دهند و مربوط به مشکلات علمی و آموزشی دانش آموز نمی شوند.
چگونه غلط های خود را در آزمون کاهش دهیم؟اگر در پاسخ به یک سوال شک کردیم جواب بدهیم یا خیر؟
شک را به دو مدل دسته بندی می کنیم:
شک مطلق: معمولا شک های عددی است و در تست های تحلیلی،محاسباتی و تاکیدی با افعال مثبت و منفی دیده میشود.ترجیحا به این سوالات نباید پاسخ داد
شک نسبی :اکثر شک های دانش آموزان از این دسته است.جواب سوال را می دانیم اما به دلایلی مثل نگاه کردن به گزینه ها دچار شک می شویم.
با شک نسبی چطور برخورد کنیم؟در سوالاتی که صورت سوال برای پاسخ دادن کامل و کافی است مانند سوالات جای خالی بهتر است تا حد امکان به گزینه ها نگاه نکنیم،بدون در نظر گرفتن گزینه ها پاسخ خود را مشخص کنیم و سپس گزینه ی مورد نظر را انتخاب نماییم.در درس دین و زندگی خیلی از سوالات به این صورت است،همچین در دروس شیمی و زیست نیز از این دسته سوالات دیده میشود.
- اگر سوالی را بدون نگاه کردن به گزینه ها پاسخ دادیم هنگام انتخاب گزینه به محض اینکه پاسخ خود را دیدیم انتخاب کنیم و سایر گزینه ها را بررسی نکنیم.
- اما در برخی از سوالات حتما نیاز به مطالعه گزینه ها داریم مانند سوالات “کدام گزینه صحیح نیست” ،در اینگونه سوالات عمدتا طراح سوال جواب را در گزینه 3 و 4 قرار می دهد و گزینه های 1 و 2 شک برانگیز است.این نکته یک قانون نیست اما معمولا به اینگونه است.در این دسته از سوالات بهتر است از گزینه ی اخر شروع به بررسی کنیم.
- پیشنهاد دیگری که در برخورد با شک نسبی مطرح می شود این است که در پیش آزمون آمار بگیریم که در کدام درس ها سوالاتی که شک داریم را بیشتر درست میزنیم.اگر بالای 50 درصد سوالات شک برانگیز در یک درس را درست زدیم بهتر است به سوالات شک برانگیز آن درس در آزمون پاسخ بدهیم.
به طور کلی پیش آزمون مناسب و استاندارد میتواند تا حد زیاد شک های نسبی در آزمون اصلی را کاهش دهد.به دانش آموزانی که خطاهای زیادی در آزمون دارند پیشنهاد می شود پیش آزمون ساده تری از خود بگیرند.
