بسیاری از كم شنوایی‌ها كه تا مدرسه، شناخته نشده‌اند، می‌توانند دلیلی بر عقب ماندگی تحصیلی دانش آموزان نسبت به سایر همكلاسی‌هایشان باشند. این افراد اغلب وضعیت درسی مطلوبی ندارند و به عنوان افراد بی‌توجه و یا حتی دارای مشكلات ذهنی برچسب زده می‌شوند.
عوارض و بیماری‌هایی مانند اوریون و اوتیت‌های گوش میانی می‌تواند مشكلات جدی در تحصیل دانش‌آموز فراهم نماید و یا حتی دانش آموزانی پیدا می‌شوند كه مشكلات گفتار و زبان دارند اما منشا این مشكل شنوایی آنان است كه در صورت تشخیص، اقدامات درمانی یا توان بخشی در رفع مشكل آنان موثر خواهد بود. اگر مشكلات شنوایی در سنین كودكی تشخیص داده شود علاوه بر تاثیر مثبت بر گفتار و زبان، بروز عوارض سوء عاطفی روانی كم شنوایی را نیز از بین خواهد برد. به علاوه تشخیص زودرس از هزینه‌های سنگین توان بخشی شنوایی در سال‌های آتی خواهد كاست.
دانش آموزانی كه یكی از شاخص‌های پانزده‌گانه زیر را نشان دهند در معرض خطر كم شنوایی قرار دارند و انجام آزمایش‌های شنوایی برای آنها ضرورت دارد:
1- دانش آموزانی كه مشكل گفتاری دارند.
2- دانش آموزانی كه مشكلات رفتاری و عاطفی روانی دارند.
3- دانش آموزانی كه در خانواده ایشان فرد كم شنوا وجود دارد.
4- دانش آموزانی كه در آزمون‌های بیماریابی قبلی مشكوك به كم شنوایی شناخته شده‌اند.
5- دانش آموزانی كه در معرض صداهای مخاطره آمیز برای شنوایی قرار گرفته‌اند.
6- دانش آموزانی كه علایمی از نشانگان ژنتیكی همراه به كم شنوایی را دارند.
7- دانش آموزانی كه دچار عفونت‌های ویروسی مانند اوریون و سرخك شده‌اند.
8- دانش آموزانی كه ضربه به سر آنها منجر به بیهوشی یا شكستگی جمجمه شده است.
9- دانش آموزانی كه بعد از یك بیماری جدی به مدرسه مراجعه كرده‌اند.
10- دانش آموزانی كه افت تحصیلی داشته‌اند.
11- دانش آموزانی كه از داروهای سمی برای گوش استفاده كرده‌اند.
12- دانش اموزانی كه دچارعفونت‌های مزمن گوش میانی شده‌اند.
13- دانش آموزانی كه از گوش درد شكایت داشته‌اند.
14- دانش آموزان كه از كم شنوایی خود شكایت داشته‌اند.
15- دانش آموزانی كه نیاز به دیدن صورت دیگران در هنگام گوش كردن دارند.
