مهروماه

به گزارش خبرگزاری مهر، این فرایند که توسط دانشگاه آدلاید ابداع شده، از کیسه های پلاستیکی خرید که غیرقابل زیست تخریب هستند برای ساخت غشاهای نانولوله کربنی استفاده کردند.

این مواد فناورانه یک ماده بسیار پیچیده و گران قیمت با گستره ای از کاربردهای پیشرفته از جمله تصفیه، ذخیره سازی انرژی و ابداعات زیست پزشکی است.

پروفسور دوسان لوسیک استاد نانوفناوری در دانشکده مهندسی شیمی و مجری این تحقیقات گفت: کیسه های پلاستیکی که قابلیت زیست تخریبی ندارند، تهدیدی جدی برای اکوسیستم طبیعی محسوب می شوند و دفع آنها از محیط مشکل زاست.

تغییر شکل این مواد ضایعاتی از طریق بازیافت نانو فناورانه، یک راه حل بالقوه برای کوچک سازی آلودگی های زیست محیطی به طور همزمان فراهم می سازد چرا که یک محصول با ارزش افزوده بالاتر را تولید می کند. نانولوله های کربنی استوانه های ریزی از اتم های کربن به قطر یک نانومتر هستند- هر نانومتر یک 10 هزارم تار موی انسان است.

این مواد نانوفناورانه قدرتمندترین و محکم ترین موادی هستند که تا کنون کشف شده اند- صدها برابر قدرتمندتر از فولاد اما شش برابر سبک تر از آن. ویژگی های منحصر به فرد این مواد از نظر خواص مکانیکی، الکتریکی، گرمایی و انتقال دهندگی فرصت های بسیار هیجان انگیزی برای تحقیق و توسعه ایجاد می کند. از این مواد در گستره وسیعی از صنایع از جمله الکترونیک، تجهیزات ورزشی، باتری های با دوام، وسایل سنجنده و توربین های بادی استفاده می شود.

گروه تحقیقاتی نانوفناوری دانشگاه آدلاید این نانولوله های کربنی را بر روی غشای نانو حفره آلومینا رشد داده اند.

آنها تکه هایی از کیسه های پلاستیکی خواروبار را در کوره تبخیر کردند تا لایه های کربنی تولید کنند که حفره هایی را در غشا برای خلق سیلندرهای ریزی که همان نانولوله های کربنی هستند ایجاد کند.

لوسیک می گوید: در ابتدا از اتانول برای تولید نانولوله کربن استفاده کردیم اما یک دانشجوی این گروه ایده استفاده از کیسه های پلاستیکی را مطرح کرد.

در این فرایند از هیچ کاتالیست و حلالی استفاده نمی شود یعنی می توان از این زباله های پلاستیک استفاده کرد بدون آنکه ترکیبات سمی تولید شود.

نتایج این تحقیقات در نشریه کربن منتشر شده است.