نخستین همایش ملی «یافته‌های نوین روانشناسی تربیتی و چالش‌های پیش رو» با بررسی چالش‌های پیش رو و ارزیابی نظام آموزشی تیزهوشان در ایران در واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی برگزار شد.
کاربرد نظریه‌های آموزش، رشد، انگیزش و فراشناخت در تدریس و یادگیری، شیوه‌های اصلاح و تغییر رفتار، نقد ابزارهای حوزه روانشناسی تربیتی، ساخت و هنجاریابی ابزارهای حوزه روانشناسی تربیتی، روانشناسی افراد با نیازهای ویژه و چالش‌های پیش رو، نقد روش‌شناختی و محتوایی پژوهش‌های اخیر در حوزه روانشناسی تربیتی، سبک‌های یادگیری و آموزش، سبک‌های تفکر و آموزش، روانشناسی معلم، مدیریت کلاس درس، اختلالات یادگیری و مطالعات عصب تربیتی از محورهای اولین همایش ملی «یافته‌های نوین روانشناسی تربیتی و چالش‌های پیش رو» بود.
مقاله‌هایی با عنوان «نقد روش‌شناختی و محتوای پژوهش‌های اخیر در حوزه روانشناسی تربیتی»، «نقد ابزارهای حوزه روانشناسی تربیتی»، «هنجارهای روانشناسی و خطاهای معرفت شناختی» و «حدود و قلمروی عصب تربیت‌شناسی و چالش‌های پیش رو و ارزیابی نظام آموزشی تیزهوشان در ایران» در این همایش یکروزه ارائه شد.
استاد واحد علوم و تحقیقات که ارائه دهنده مقاله در این همایش ملی بود، در ارزیابی نظام آموزشی تیزهوشان در ایران گفت: «نظام آموزش و پرورش دانش‌آموزان تیزهوش از ظرافت‌های ویژه‌ای برخوردار است و نمیتوان به برنامه درسی تیزهوشان، بی‌توجه بود.»
دکتر شهره شکرزاده خاطرنشان کرد: «غربالگری، تشخیص و سنجش تیزهوشی است که می‌تواند به ارائه اطلاعات مرتبط با تفاوت‌های فردی منجر شود و نظام آموزش مبتنی بر سنجش نیازهای ویژه شناختی را فراهم سازد.»
این عضو هیات علمی واحد علوم و تحقیقات یادآور شد: «در نظام آموزش و پرورش رسمی دانش‌آموزان تیزهوش، مدارس سمپاد قرار دارد که به‌عنوان سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان با شکست روبه‌رو شده است؛ زیرا سنگ زیربنایی نظام آموزشی مزبور متکی بر آزمونهای پیشرفت تحصیلی مرتبط با سطح دانش است. به راحتی می‌توان آزمونهای ورودی مدارس سمپاد را مورد ارزیابی قرار داد و مشخص کرد که هیچکدام از این آزمون‌ها، قابلیت اندازه‌گیری هوش عمومی را نداشته و غفلت قابل توجهی را در سنجش تیزهوشی نشان می‌دهند.»
شکرزاده تصریح کرد: «هر چند که در برخی از مدارس سمپاد در کشورهای اروپایی برای دانش‌آموزان ایرانی با تأکید بر جهش آموزشی، نسخه نوین هوش‌آزمای تهران استانفورد- اجرا می‌شود ولی متأسفانه در نظام ورودی دانش‌آموزان تیزهوش، هرگز آزمونهای هوشی به کار نمی‌رود و نمیتوان دانش‌آموزان تیزهوش را از طریق برخی آزمونهای پیشرفت تحصیلی با سطح اهداف آموزشی رده پایین (دانش- فهمیدن)، مشخص کرد.
وی افزود: «ضعف در نظام ارزیابی از دانش‌آموزان تیزهوش با فقدان محتوای آموزشی ویژه تلفیق شده و هرگز نمیتوان آموزش‌های دانش‌آموزان ویژه از قبیل غنی‌سازی و … را مشاهده کرد. در مدارس سمپاد جایگاهی برای روش آموزشی تفکرپژوهی نمانده و محتوی آموزشی مرتبط با سطوح ارزشیابی وجود ندارد؛ زیرا اکثریت دانش‌آموزان، درس‌خوان میباشند و تیزهوش.»
به گفته این عضو هیات علمی واحد علوم و تحقیقات، با ارزیابی نقادانه نظام ارزشیابی دانش‌آموزان مدارس سمپاد و نظام برنامه درسی این دانش‌آموزان می‌توان دریافت که تمامی برنامه‌ریزان در این مدارس، تخصص و تجربه‌ای در حیطه آموزش و پرورش دانش‌آموزان تیزهوش نداشته‌اند و هیچکدام از برنامه‌های آموزشی تیزهوشان متناسب با هوش‌بر دانش‌آموزان تیزهوش طراحی نشده است.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
