در این تصاویر ثبت‌شده توسط فضاپیمای نیوهورایزنز در اول ژانویه‌ی ۲۰۱۹، مشخصه‌های سطحی آلتیما تولی در کانون توجه قرار می‌گیرند. این تصاویر که در دوم ژانویه منتشر شدند، از فاصله‌ی ۲۸ هزار کیلومتری با مقیاس ۱۴۰ متر در هر پیکسل به ثبت رسیدند.نخستین تصاویر رنگی از آلتیما تولی نشان می‌دهند که این سنگ فضایی برخلاف تصور اولیه، نه به یک مهره‌ی بولینگ، بلکه بیشتر به آدم برفی شباهت دارد.
فضاپیمای New Horizons ناسا صبح سه‌شنبه ۱۱ دی‌ماه از کنار آلتیما تولی پرواز کرد و توانست این جرم دورافتاده در لبه‌ی منظومه‌ی شمسی را با موفقیت مورد مطالعه و عکس‌برداری قرار دهد. اما دستیابی به نخستین تصاویر ثبت‌شده از دورترین جرم آسمانی ملاقات‌شده تاکنون نیازمند گذشت اندکی زمان بود. اکنون با گذشت تقریبا ۳۶ساعت، شب گذشته نخستین تصاویر مشخص از Ultima Thule از سوی نیوهورایزنز به زمین رسیدند. تصاویر تاریخی ثبت‌شده توسط فضاپیمای ناسا نشان می‌دهند که سنگ ۳۳کیلومتری آلتیما تولی، درواقع یک «دوتایی تماسی» متشکل از دو تکه‌ی تقریبا کروی‌شکل است.
تصاویر ثبت‌شده از آلتیما تولی در روزها و هفته‌های گذشته حاکی از آن بودند که این سنگ به یک مهره‌ی بولینگ شباهت دارد و دو تکه‌ی آن به‌واسطه‌ی باریکه‌ای نسبتا نازک به یکدیگر متصل شده‌اند؛ اما تصاویر جدید با رد تحلیل‌های پیشین نشان می‌دهند که دو تکه‌ی این جرم فضایی به‌طور محکم به یکدیگر چسبیده‌اند.
آلن استرن، پژوهشگر ارشد نیوهورایزنز از مؤسسه‌ی تحقیقاتی ساوت‌وست در کلرادو در جریان کنفرانس خبری شب گذشته گفت:
آن مهره‌ی بولینگ دیگر رفته است. آلتیما تولی یک آدم برفی است؛ البته اگر اصلا به چیزی شباهت داشته باشد.
به‌گفته‌ی اعضای تیم مأموریت، دو تکه‌ی مورد بحث (که تکه‌ی بزرگتر اکنون آلتیما و تکه‌ی دیگر تولی نامیده می‌شود)، قرمزرنگ هستند و مواد سطح یخی آن‌ها احتمالا توسط تشعشع اعماق فضا تغییررنگ یافته است. چنین فرآیندهای مشابهی مسئول رنگ قرمز بخش زیادی از سطح پلوتون و همچنین دامنه‌های شمالی شارون، بزرگ‌ترین قمر این سیاره‌ی کوتوله هستند.
اعضای تیم مأموریت می‌گویند آلتیما و تولی زمانی اجرامی جدا از هم محسوب می‌شدند که به‌صورت آزادانه حرکت می‌کردند؛ اما درست بعد از پیدایش منظومه‌ی شمسی به یکدیگر پیوستند. به‌گفته‌ی جف مور از مرکز تحقیقات ایمز ناسا و سرپرست تیم زمین‌شناسی و ژئوفیزیک نیوهورایزنز، پیوند آلتیما و تولی قهرآمیز نبود؛ زیرا دو جرم تقریبا در سرعت پیاده‌روی و در ملاقاتی که بیشتر به اتصال فضاپیما شباهت داشت تا برخورد، به‌یکدیگر پیوستند.
اجرام بی‌شمار همچون آلتیما تولی - که به‌صورت رسمی ۲۰۱۴ MU69 نام دارد – درنهایت سیارات منظومه‌ی شمسی‌مان را تشکیل دادند؛ اما این اتفاق درباره‌ی آلتیما تولی رخ نداد، زیرا این جرم با فاصله‌ی بیش از ۶.۴ میلیارد کیلومتر از خورشید برای قرن‌ها در یک انجماد عمیق کیهانی به‌صورت طبیعی و دست‌نخورده باقی ماند.
به‌همین دلیل اعضای تیم نیوهورایزنز به‌شدت به پرواز از کنار آلتیما تولی علاقه داشتند و اکنون نسبت به دانش اولیه‌ای که از ملاقات فضاپیمایشان با این سنگ به‌دست آورده‌اند نیز به‌شدت هیجان‌زده هستند. مور در جریان کنفرانس خبری اخیر گفت:
ما تصور می‌کنیم آنچه به‌دنبال آن هستیم، احتمالا باستانی‌ترین جرمی محسوب می‌شود که تاکنون توسط هر فضاپیمایی دیده شده است و می‌تواند طبقه‌ای از اجرامی را نمایندگی کند که قدیمی‌ترین و پیشینی‌ترین اجرامی به‌شمار می‌روند که می‌توان آن‌ها را در هر کجای منظومه‌ی شمسی فعلی مشاهده کرد.
تصاویر جدید به‌دست‌آمده هرچند می‌توانند تأثیرگذار باشند؛ اما صرفا نوک کوه یخ آلتیما تولی محسوب می‌شوند؛ زیرا تصاویری که دیشب به دست تیم نیوهورایزنز رونمایی شدند، پیش از کم‌ترین نزدیکی فضاپیما به آلتیما تولی و از فواصل تقریبا ۱۳۷ و ۲۸ هزار کیلومتری به ثبت رسیدند، درحالی‌که نیوهورایزنز در اوج ملاقاتش با آلتیما تولی به فاصله‌ی تقریبا ۳۵۰۰ کیلومتری از این جرم رسید؛ در نتیجه در روزها و هفته‌های آتی باید در انتظار تصاویر با وضوح تصویر بسیار بالاتر از این سنگ اسرارآمیز بود. استرن در این‌باره گفت:
این [تصاویر] واقعا بهتر و بهتر خواهند شد.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
