بیشتر ستارگان تنها نیستند آنها معمولا بصورت بخشی سامانه‌های ستاره‌ای چندگانه شکل می‌گیرند که هر کدام از ستاره‌ها به دور یک مرکز ِ ثقل ِ مشترک می چرخند. دو نقطۀ درخشان، دیسک‌های کوچکی هستند که “پیش ستارگان” درونشان در حال شکل‌گیری هستند. در حالی که کشش گرانشی به دیسک ِ بزرگتر این سامانه، شکل می دهد.
رشته‌های پیش زمینه تقریبا شعاعی برابر مدار نپتون دارند. سامانۀ BHB2007 بخش ِ کوچکی از سحابی لوله (بارنارد ۵۹) است که در صورت فلکی مارافسای واقع شده است. روند شکل‌گیری این ستاره‌هایی دوتایی که ۷۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارند، طی چند میلیون سال ِ آینده تکمیل می شود.
ارسال مطلب به ایمیل دوستاتون:
