مهروماه

آتش در فضا با آتش در زمین تفاوت دارد. در جاذبه کم، شعله­ های آتش رفتار مشابه رفتار زمینی خود نشان نمی­ دهند. این شعله­ ها به شکل حباب ­های کروی شکل در آمده و بدون انتقال گرما نیز، شکل متفاوتی از خود نشان می­ دهند. به جای سوختن رو به بالا، جهت این شعله­ ها متاثر از سیستم تهویه فضاپیما می­ باشد. حتی سیستم تشخیص دود فضاپیما هم به کار نمی­ افتد. اما دانشمندان نمی ­دانند اگر اندازه آتش بیشتر از یک کف دست باشد چه اتفاقی خواهد افتاد. چه موادی در جاذبه کم آتش می­ گیرد؟ آتش با چه سرعتی پخش می ­شود؟ این آتش چقدر حرارت دارد؟

برای پاسخ به برخی از این سوال­ ها، انبار مخزن فضاپیمای سفایر ۱(یک اتاقک یک متر در یک متر، مجهز به حسگر، دوربین و اندکی پارچه برای آتش­ زدن) پس از بارگذرای کپسول توسط فضانوردان، آنها این کپسول را به درون جو زمین رها کردند تا بسوزد. نتایج این آزمایش بسیار حیاتی است. زیرا اگر بر روی فضاپیمای ناسا آتش­ سوزی اتفاق بیافتد، کاری از دست فضانوردان و یا مرکز کنترل بر روی زمین برنخواهد آمد.

"گری روف” مهندس هوافضای مرکز تحقیقاتی گلن در ناسا، می­ گوید: «اگر اتفاق بدی در فضا بیافتد، شما نمی ­توانید که دست روی دست گذاشته و منتظر شوید که شخص دیگری مشکل را حل کند. اگر آتش­ سوزی اتفاق بیافتد، شما باید بتوانید آنرا تشخیص داده، مهار کرده، تمام تجهیزات را به حالت اول برگردانده و ماموریت را ادامه دهید.» فضاپیما و خدمه آن، مخصوصا در سفرهای فواصل دور، باید خودکفا باشند. تیم کنترل سفایر امیدوار است داده ­های این آزمایش و آزمایشات پیش روی سفایر ۲ و ۳، بتواند به ناسا در مهار موثر آتش کمک کرده و در زمینه انتخاب مواد اولیه ساخت فضاپیما به مهندسان کمک فراوان بکند.