در سال‌های اخیر، آوی لوب خود را به‌عنوان یکی از مدافعات برجسته‌ی فرضیه‌ی وجود موجودات فضایی مطرح کرده و قرار است به‌زودی کتابی در همین زمینه چاپ کند.
شی بین ستاره ای اوموآموا در سال 2017 از سیستم خورشیدی عبور کرد و ترکیبی گیج کننده از ویژگی های فیزیکی را به نمایش گذاشت. اثر جدید داستان این بازدید کننده را روایت می کند.
جسمی با نام اوموآموا مانند هیچ چیز دیگری مشاهده نشده است. اندازه آن با برج ایفل قابل مقایسه است ، و بیشتر به یک کره شبیه یک باتوم است و در حال سقوط است (به طور یکنواخت نمی چرخد). علاوه بر این ، احتمالاً به دلیل اخراج گازها از فضای داخلی آن ، کمی اما به وضوح از مسیر تیرکمانک گرانشی کاملاً گرانشی خود دور خورشید دور شد. علاوه بر این ، اوموآموا با سرعت و جهت قابل مقایسه با خورشید در اطراف مرکز کهکشان راه شیری به آرامی وارد منظومه شمسی شد. ژانگ و Lin3 که در نجوم طبیعت می نویسند ، همه این رفتارها را تلفیق کرده اند تا یک تصویر تاریخی ثابت از اوموآموا ترسیم کنند.
عبور از اجرام بین ستاره ای سیستم های سیاره ای خارج از منظومه شمسی را با منظومه شمسی متصل می کند ، و به این وسیله فرد می تواند فرآیندهای شکل گیری و تکامل اجرام سیاره ای فراخورشیدی را در سطح جزئیات بی سابقه ای و فقط با دیدن حیاط خلوت زمین محدود کند. دو سال پس از آنکه اوموآموا به خورشید رفت و در مدار عطارد قرار گرفت ، دومین بازدید کننده بین ستاره ای ، به نام بوریسوف ، نزدیکترین رویکرد را خارج از مدار مریخ به دست آورد 4. هر دو شی ممکن است فقط اعضای اول جمعیت زیادی متشکل از صدها نفر از interlopers را نشان دهند که در دهه آینده قابل تشخیص است. اولین ویژگی بارز اوموآموا شکل آن است: چندین برابر بیشتر از عرض آن است و آن را در میان کشیده ترین اجسام شناخته شده در منظومه شمسی قرار می دهد. این شکل بیش از آنکه از یک جسم اولیه که در داخل یک مهد کودک سیاره ای شکل گرفته است ، نشانگر یک قطعه از یک رویداد مخرب است ، اگرچه محیط پویای خشن این مهد کودک ها به راحتی می تواند باعث برخورد و بیرون ریختن شود.
ژانگ و لین شبیه سازی های عددی پیچیده ای از وقایع مخرب را انجام داده اند که اجسام شبیه اوموآموا را تولید می کنند. شکل 1 نمونه هایی از قطعات تولید شده از یک رویداد مختل جزر و مد را نشان می دهد ، که وقتی یک جسم کوچک مانند سیارک برخورد نزدیک با جسم بزرگتری مانند یک سیاره یا ستاره را تجربه می کند ، رخ می دهد.
سه نمونه از چگونگی ایجاد اختلال جزر و مد در ابتدا و سپس تجزیه سیارک ها. قطعه های حاصل بسته به نزدیکترین فاصله برخورد می توانند به سیستم (آبی) متصل شده یا از سیستم (قرمز) فرار کنند. اوموآموا یکی از این قطعات فرار شده را نشان می دهد ، که تقریباً همه درهم و برهم و به شکل پرولا هستند. a ، b ، c ، سه نمونه از قطعات تولید شده از یک رویداد مختل جزر و مد ، کدگذاری رنگی بر اساس سرعت چرخش فله. در همه موارد ، قطعات دراز شده اند (مانند ‘Oumuamua) ، با نسبت های محور کمتر از 1/3. در بعضی موارد شدید (c) ، نسبت محور کمتر از 1/10 است.
اوموآموا که از یک واقعه ویرانگر متولد شده بود ، تحت گرمایش شدید سطح قرار گرفت. در نتیجه ، ذوب شدن و گرم شدن مجدد سیلیکاتها روی پوسته می تواند باعث افزایش شکل کشیده شده جسم شود ، در حالی که یخ آب و یخ دی اکسید کربن را در سطح آن تصعید می کند. بیش از 50 سانتی متر زیر سطح ، با این وجود ، این یخ ها زنده مانده و در حالی کهاوموآموا قبل از رسیدن به منظومه شمسی در فضای بین ستاره ای سفر می کرد ، حفظ شدند.
به‌گزارش فوتوریسم، اواخر ژانویه‌ی ۲۰۲۱ کتابی با عنوان بحث‌برانگیز «فرازمینی‌ها؛ اولین نشانه‌ها از حیات هوشمند فرازمینی» به‌قلم آبراهام (آوی) لوب، محقق و اخترفیزیک‌دان دانشگاه هاروارد، منتشر خواهد شد. در این کتاب، لوب به یکی از فرضیه‌های بحث‌برانگیزش پرداخته است. وی در این فرضیه عنوان کرده اوموآموا، جرم بین‌ستاره‌ای که اولین‌بار در سال ۲۰۱۷ دیده شد، ممکن است فضاپیمای موجودات فضایی باشد که یکی از تمدن‌های فرازمینی به زمین فرستاده بود.
هاوتن مفلین هارکورت، ناشر لوب، به نشریه بوستون گلوب بیانیه‌ای فرستاده و در آن گفته است: «لوب در کتابش نشان داده این جرم کیهانی سیارک نبوده است. چون در مداری عجیب و با سرعت زیادی حرکت می‌کرده و هیچ اثری از گاز یا گردوغبار پشت‌سرش باقی نمی‌گذاشته است.» از دیدگاه لوب، این‌ها شواهد قانع‌کننده‌ای هستند که نشان می‌دهد موجودات فضایی پیشرفته‌ای به زمین آمده بودند. این فرضیه بسیار جالب است؛ ولی درمقابل نظر اکثر محققان مؤسسه سِتی (جست‌وجو برای هوش فرازمینی) قرار می‌گیرد. چنان‌که می‌دانید، محققان این مؤسسه بارها اعلام کرده‌اند که هنوز شواهد زیادی برای اثبات وجود موجودات فضایی وجود ندارد.
اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم، باید با لوب همراه باشیم که تا قبل از سال ۲۰۱۷ شیئی فضایی شبیه به اوموآموا کشف نشده بود. این اولین جرم بین‌ستاره‌ای به‌حساب می‌آمد که مستقیما رصد می‌شد و از زمانی‌که ستاره‌شناسان رصدخانه هالیکالا در هاوایی آن را دیدند، به گمانه‌زنی‌های گسترده‌ای نیز دامن زد. به‌گزارش اسپیس، محققان در اکتبر ۲۰۱۷ (مهر ۱۳۹۶) شیء مرموز شبیه به سیگار برگی عظیم را کشف کردند که با سرعت سرسام‌آور ۹۲ هزار کیلومتر‌بر‌ساعت از منظومه شمسی می‌گذشت. سرعت بسیار زیاد این جرم باعث شد که منشأ آن بلافاصله خارج از منظومه‌ی شمسی دانسته شود.
اوموآموا هنگامی‌که اولین‌بار دیده شد، در گروه دنباله‌دارها طبقه‌بندی شد؛ ولی این واقعیت که در اوموآموا علائمی از انتشار گاز مشاهده نمی‌شد، باعث شد ستاره‌شناسان به فرض دیگری روی بیاورند. برخی محققان استدلال کردند اوموآموا سیارکی سنگی یا شاید حتی گروه جدیدی از اجرام بین‌ستاره‌ای باشد. براساس فرضیات دیگر، ممکن است اوموآموا سیاره‌ای کوچک یا قطعه‌ای از سیاره‌ای بزرگ‌تر باشد که از آن کَنده شده و بر‌اثر نیروهای گرانشی از منظومه خود خارج و وارد فضای بین‌ستاره‌ای شده است. حتی ممکن است دنباله‌دار زامبی یا به‌عبارت دقیق‌تر، سیارکی هیولاوار حاصل فشرده‌شدن دانه‌های گردوغبار باشد.
تصویر مفهومی از شی بین‌ستاره‌ای اوموآمواتصویر مفهومی از شیء بین‌ستاره‌ای اوموآموا
نکته‌ی دیگر اینکه اوموآموا حرکتی شتاب‌‌دار با منشأ غیرگرانشی داشت؛ رفتاری که نمی‌توانست تنها ناشی از کُنش گرانشی این جرم با اجرام بزرگتری مانند خورشید و سیاره مشتری بوده باشد. درواقع پیش‌از‌آن، تنها چنین نوع حرکتی در دنباله‌دارها دیده شده بود. دنباله‌دارها با جذب گرما و انتشار گازهای درونی خود، می‌توانند با سرعت در فضای بین‌ستاره‌ای حرکت کنند. ولی مسئله این بود که هیچ دنباله یا اَبری از گاز پشت سر اوموآموا دیده نشده بود. به‌هر‌حال به‌طور‌کلی، ستاره‌شناسان فعلا روی این موضوع اتفاق‌نظر دارند که اوموآموا نوعی دنباله‌دار است.
درحالی‌که محققان علم نجوم همچنان در کشف ماهیت این جرم کیهانی مرموز ناکام مانده‌اند، لوب یکی از محققانی است که عقیده دارد اوموآموا ممکن است فضاپیمای موجودات فضایی بوده باشد. سال ۲۰۱۸، لوب به‌همراه شَموئل بیالی مقاله‌ای در «ای‌پی‌جِی (ژورنال اخترفیزیکی)» منتشر و این احتمال را اولین‌بار بررسی کرد.
در این مقاله، لوب و بیالی اعلام کردند امکان دارد اوموآموا بادبان خورشیدی (بادبان نوری) از‌کارافتاده‌ای باشد که موجودات فضایی بسیار پیشرفته‌ای آن را ساخته و حالا وارد فضای بین‌ستاره‌ای کرده‌اند یا فضاپیمایی کاملا سالم است که موجودات فضایی عمدا برای سفر به زمین به‌کار انداخته‌اند. بادبان خورشیدی سامانه‌ای است که با به‌کار‌گرفتن مکانیسمی مانند قایق‌های بادبانی با تابش نور خورشید بر آینه‌هایش به‌حرکت درمی‌آید.
سایر فیزیک‌دانان چندان تحت‌تأثیر فرضیه‌های لوب قرار نگرفتند. رابرت وِریک، ستاره‌شناس کانادایی و کاشف اوموآموا، در سال ۲۰۱۷ و هم‌زمان با انتشار مقاله‌اش، به CBC گفت: «صادقانه بگویم فکر می‌کنم این [فرضیه‌ی لوب و بیالی] گمانه‌زنی کاملا بی‌پشتوانه است. درواقع، تصور می‌کنیم که این فرضیه براساس اطلاعاتمان درست نیست.»
گروهی بین‌المللی از محققان هم در سال ۲۰۱۹ پژوهشی در نشریه‌ی نیچر اَسترونومی چاپ و در آن اعلام کردند هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای برای اثبات فرضیه‌ی موجودات فضایی پیدا نکرده‌اند و مختصات اوموآموا هم با جرم کیهانی طبیعی کاملا همخوانی دارد. این محققان استدلال کرده بودند این جرم کاملا با تعاریف پذیرفته‌شده از سیارک‌ها و دنباله‌دارها مطابقت ندارد؛ ولی دلیل مسیر غیرعادی آن می‌تواند انتشار گازهای نامرئی از سطح آن باشد.
با وجود انتقادات، لوب همچنان بر این عقیده پافشاری می‌کند که اوموآموا می‌تواند نشانه این باشد که در جهان تنها نیستیم. اواخر سال ۲۰۲۰، وی در مقاله‌ای منتشرشده در نشریه‌ی ساینتفیک اَمریکن نوشته بود: «اطلاعاتی كه درباره‌ی اوموآموا گردآوری كردیم، ناقص است. به‌منظور به‌دست‌آوردن اطلاعات بیشتر، باید آسمان را برای پیداکردن اجرام کیهانی مشابه زیر‌نظر بگیریم. دانستن این موضوع که در این جهان تنها نیستیم، پیامدهای شِگرفی بر اهداف ما در زمین و بلندپروازی‌‌های فضایی‌مان خواهد داشت.»
